hani bi klişe vardır ya, bu kafayla bilmem hangi yılda olmak isterdim diye. o klişeyi ben de söyleniyorum bir yıldır. boş tabii ki. öyle kendi kendime söyleniyorum işte.
minberde ''intikamını alacağız... hesabını elbet soracağız....''diyen yeni atanan imam, sevdim seni allah için.
akabinde allah rasulünün makamına yakışır şekilde hutbe....
allah sayınızı çoğaltsın inşallah.
at izinin it izine karıştığı, ayakların baş olduğu bu devirde kimseye kendimi ispatlamak zorunda değilim. ben kendimi biliyorum, birkaç insan beni biliyor. o bana yeter.
bizde Talat Paşa'lar bitmez. ittihatçıların, hataları ve eksiklikleri olduğu söylenebilir. Bunda hiçbir mahzur yoktur. Ancak bu devletinin daha ileriye gitmesi için mücadele etmiş devlet adamlarına kimse hakaret edemez.
eski kaşarlı, iri zeytinli, tahin pekmez ve bir miktarda kavurma-nın dedikodusu yapılmış komşular tarafından.
kınadım, acıdım ve üzüldüm...
paranızı yiyin agalar diye de yüzlerine vurdum belki yüzüncü kez!!!
alayı paket oysa!!!!
poğaça ve kaliteli mekandan alınan börekle güne başlıyorlar zavallıların bir çoğu!
halbuki paranın köpeği alayı!
kendi parasına köle denyolar!
akıllı adam kahvaltısından belli olur demişti bilge adam.
tuttum sözünü yıllar evvel.
aklım halen pek yok ama, kahvaltım sağlam.
iş yerinden neden istifa edeceğimi anlatmak istiyorum ama biraz uzun olacak.
Üniversitede gazetecilik bölümünü bitirdim, buna ek olarak da fotoğrafçılık eğitimi aldım -sertifikam ve fotoğraf makinelerim var- aslında daha birkaç sertifikam var. adobe photoshop bilsem de fotoğrafçılığı hiçbir zaman meslek olarak düşünmedim.
Mezun olduktan sonra birkaç yerel gazetede muhabir yardımcılığı, redaktör, muhabir, gazeteci olarak çalıştım ve sonra da mesleğime veda: ettim.
"Önemli olan alnımın teriyle para kazanmak" dedim, çay/servis elemanlığı dahil birçok iş kolundan iş ilanına başvurdum. Kurumsal bi' dershanede çağrı merkezi elemanı olarak çalışmaya başladım. rabb'im şahit; diksiyonumun iyi olması bu işte bana epey katkı sağladı hatta iş arkadaşlarımın arasından olumlu anlamda sıyrılmamı sağladı fakat bu olumlu sıyrılmanın etkisiyle güç zehirlenmesi yaşamadım, hiçbir iş arkadaşımı küçük görmedim, havalanmadım hatta aksine; onlarla eşit pozisyonda olmama rağmen, onları üstüm olarak gördüm.
iş yerine 1 ay önce lise mezunu, üniversitenin kıyısından köşesinden geçmemiş, 1 metre uzunluğunda tırnakları olan, dudaklarında dolgu olan, 10 kg makyajlı, crop'lu, aşko kuşko bir kız işe başladı. Başlarda hafif şaşkın diye hepimiz sempati besledik. Telefon tuşlamayı, fotokopi çekmeyi bilmeyen şaşkın bi' kızdı. 3 gün boyunca iş öğrettim, püf noklarını anlattım, anlamadı ama yine anlattım.
Bu kız, işe başladıktan sonraki 3. haftasında beni ve diğer iş arkadaşımı, "bunlar arama yapmıyor, hep ben yapıyorum çok tembeller" diyerek müdüre şikayet etmiş. Oysaki biz, ona hep iyi davrandık; her zaman omzuna dokundum, hiçbir zaman küçük görmedik... bu davranışı sa:fi kötülüktür, asla acemilik aramam. Bu olaydan sonra modum da motivasyonum da düştü. Yemek yedirdiğim kabıma tükürmesini hazmedemedim. Müdürle konuştum ama ne yazık ki "burası kurumsal bir yer" demelerine rağmen o kıza karşı en küçük aksiyon alınmamasına rağmen sonralarda çeşitli mobbing'ler de başladı bana ve iş arkadaşıma karşı fakat o kız hep müdür tarafından kayırıldı zaten o kızı işe alan, bahsi geçen müdürdü yoksa kurs müdürü olan hamile kadın, o kızı bu pozisyona almazdı.
En son geçen gün; evli barklı olan müdür ve bu kızı balkonda samimi şekilde yakaladım, bana yakalanınca hemen uzaklaştılar ve kız içeriye kaçtı, müdür de hiçbir şey olmamış gibi karısını aldatmıyormuş gibi yüzüme bakmaya devam etti.
Bu olaydan sonra istifa etme kararı aldım. iş yerinden Kimseye bu olaydan bahsetmedim çünkü bahsetseydim, iş arkadaşım olan aşko kuşko kıza ve müdüre iftira atmakla suçlanırdım, elimde multimedya kanıtı yok yani kısaca olan bana olurdu.
En iyisi; kimseye bir şey demeden, güzel bi' şekilde istifa etmekti.
kelimeleri bir araya getiremiyorum artık kendimle ilgili bir şeyi izah edebilmek için. kendi kendime çok konuşurdum eskiden onu da yapmıyorum artık. yani yapamıyorum. bir şeyler bitmiş benimle ilgili kendimde de dünyada da ama ne bilmiyorum.
