Huzurunuzu kaciran insanlara acilen yol vermeniz gerektigi. Yol veremiyorsaniz mumkun oldugunca az gorusmeye calismalisiniz. Hic kimse sizin akil sagliginizdan onemli degil. Onu bi kaybettiniz mi geri donusu cok zor.
Bir ustteki entry’ye binaen ben de sunu eklemek isterim:
basinizdan kotu bi olay gectiginde dunyanin sonu gelmis gibi dusunmek ve kendinizi yipratmak yerine “bu da gececek digerleri gibi” diyebilmeyi ogreniyorsun. Uzulmek, aglamak normal, ama bunun gecici bir durum oldugunun bilincinde olmak basiniza gelenleri daha kolay atlatmanizi sagliyor. Hayatta Ogrenmis ve idrak etmis olduguma en cok sevindigim ozelliklerden biri oldu bu benim icin.
isteyen bahanesini isteyen çaresini buluyor.
Size yanlış yapan insanlar bile isteye yaptı.
Ve evet kimsenin kimseye gram faydası yok.
Aileden daha kıymetli hiç bir şey yok.
hayat çok boş geliyor sadece hedefleriniz ve hayalleriniz için yaşıyorsunuz onlar tamamlandıktan sonra sizi ne bekliyor belli değil biraz onun karamsarlığı basıyor neyse aslında 1 saat sonra ölmeyeceğimizin garantisi yok çokta şaapmamak lazım.
Aşkın ve sevginin önemini anlıyorsunuz.
Paranın sadece bir kağıt parçacı olduğu gerçeği tokat gibi vuruyor yüzünüze.
Desem inanmayın amk.
Dünya paranın etrafında dönüyor. Kimin cebinde para varsa, ona saygı ve sevgi gösteriliyor.
Kanlı bıçaklı olan insanlar;
işin içinde 3 kuruş menfaat varsa, hemen can ciğer dost oluyorlar.
Ve kimseye güvenmemeyi öğreniyorsunuz.
Aşkım, aga, kanka işleri yalan dolan. Bu hayatta herkes kendi g*tünü kurtarmaya çalışıyor.
Hiç bir arkadaşlık ve aşk ölene kadar devam etmiyor. Her şey mevsimlik...
-aslında mükemmel olmak zorunda olmadığım gerçeği.
-sadelik, az insan çok huzur.
-olduğun kişiyi kabul etmeye başlamak, ve
aile dışında hiç kimsenin hiç bir şeye değmediği
30 yaşının içinde biri olarak hep bi 30 yaş kalıbı vardı aklımda çevremde beni baskılayan, farklı olması gerektiğini hissettiren vs.
Ama 29 yaşında hissettiğim 30 yaş hissini 30 a girince attım üstümden.
Olabilir dedim ya 30 yaşındasın diye neye kime niye kendini sınırlandıracak ya da olması gereken şeyler sanki kuralmış da bende olmuyormuş gibi kendimi kasıyorum.
iş anlamında da arkadaşlık anlamında da daha rahat bir kafadayım. Mükemmelliyetçi kalıptan çıktım biraz daha. Bu bana çok iyi geldi.
Ve Mesela bazen düşünüyorum şuanki ilişkimdeki bazı dinamikleri. Abi ergen miyiz hissi geliyor bazı anlarda hala daha. sonra diyorum ne alaka her yaşta her his hissedilebilir, her şey yaşanabilir kim bunu dayatan. Ve bu düşüncelerden arınmak cidden beni çok rahatlattı. iyi hissettiğim bir yaş 30. Sonrasını zamanla göreceğiz.
Çıkarcı insanları daha da iyi bir şekilde tanıyorsunuz. Dostunuz arkadaşınız sizi siz için değilde kendimi nasıl üstüne basarak yukarı çıkarım diye seviyor. Yani bu hayatta kendi kendinizin yareni olacaksınız.
