Yeni bir pazar sabahına merhaba. Guzel ,eğlenceli bir gün dileğiyle deyip, gecmis donem trt yayıncılığı gibi ege bölgemizden efe turkusuyle programımıza başlıyoruz.
istanbul üniversitesi'nde öğrenci olduğum sıralar, okul duvarında bir ilan gördüm: "avrupa'ya talebe yollanacaktır."
allah allah, dedim. ülke yıkık dökük, her yer virane, lozan yeni imzalanmış, bu durumda avrupa'ya talebe... lüks gibi gelen bir şey ama bir şansımı denemek istedim.
150 kişi içinden 11 kişi seçilmişiz. benim ismimin yanına atatürk, "berlin üniversitesi'ne gitsin." diye yazmış.
vakit geldi, sirkeci garı'ndayım; ama kafam çok karışık. gitsem mi, kalsam mı? beni orada unuturlar mı, para yollarlar mı? tam gitmemeye karar verdiğim, geri döndüğüm sırada bir posta müvezzi ismimi çağırdı.
"mahmut sadi! mahmut sadi! bir telgrafın var."
benim dedim. telgrafı açtım, aynen şunlar yazıyordu: "sizleri bir kıvılcım olarak yolluyorum, alevler olarak geri dönmelisiniz."
imza:
mustafa kemal
okuyunca düşündüklerimden olağanüstü utandım. "şimdi gel de gitme, git de çalışma, dön de bu ülke için canını verme." dedim.
düşünün, 1923'te o kadar işinin arasında 11 öğrencinin nerde, ne zaman, ne hissettiğini sezebilen, ona göre telgraf çeken bir liderin önderliğinde bu ülke için can verilmez mi?
çok başarılı oldum. ülkeme alev olarak döndüm. önce istanbul üniversitesi genel ve beşeri fizyoloji enstitüsü'nü kurdum. kürsü başkanı oldum. daha sonra ülkemin başbakanlığını yaptım.
ben kim miyim?
ben sadece iki satırlık bir telgrafın yarattığı bilim adamıyım...
bişey olmaz lan korkmayın gocu sen kork ama sana yağmurlu havada su vereni siksinler bak yine yükseldim neyse konumuz neydi heee günaydın mübarekler hayırlı işler bol gülüşler.
