Aynada baktım da kendime çıplak bacaklarım badici gibi olmuş. Vitesleri kullanmayı 2 senedir öğrenmedim. Yokuşu pedalı ayakta durarak cevirip çıkıyorum mal gibi.
benim hayatimin en romantik bsiklet deneyimi su:
24 yasindayim. eski esimle sevgililik donemi. ben paris te yasiyorum. o grenoble da yasiyor.
haftasonu icin ziyaretine gittim.
bindik grenoble da bsikletlerimize , universitenin kampusune surduk. ormanda oturduk, sohbet ettik. sonra tin tin iki bsiklet geri donduk.
tum hayatimin en mutlu anilarindan biri:))
Bana bisiklete binmeyi amcamın oğlu öğretti: Hafif yokuş boş arsada üstüne bindirir ve bırakırdı. En fazla üç metre sonra bisiklet bi' tarafa ben bi' tarafa... Tam 1 ayda öğretti. Öğrenemedim, öğretti. Kâmil herif! Bacağımda soyulmadık, morarmadık yer bırakmamıştı. Esasında tek başıma 1 gün bile sürmezdi öğrenmem; ama bunun dışında zaman bırakmaz, hep beni terkisine atıp gezdirirdi. Zati bisiklet büyük bir kontra Çin malı orijinal bir şeydi. Direksiyonu koptuğunda yola beraber yapışmıştık. Neyse... Tecrübelerim ışığında kendi oğluma sadece yarım saatte bisiklete binmeyi öğrettim. Bu arada; amcamın oğlu Galatasaraylıdır :-).
