"bir gün tanışacağım buradan" sloganı ile yıllarca terkedilemeyen şehirdir. rahatlığı, kolaylığı, güvenliği bağlar insanı kendine. başka şehirde hep diken üstünde olursun. ama evet, gri şehir. sıkıcı, ruhsuz. akmıyor.
Şereflikoçhisar (33 bin) ve Beypazarı'nın (48 bin) nüfusu biraz fazla olsa, çevre ilçelere sosyoekonomik merkezlik yapabilirler.
Ancak bu kapasitede bir nüfusa sahip oldukları söylenemez, yetersiz durumdalar.
Merkezden biraz uzak olup (77 km), kendi başına bir sosyoekonomik merkez olabilen tek Ankara ilçesi Polatlı (127 bin) diyebiliriz.
sürekli bir hareketin olduğu, kaldırımların geceye kadar boşalmadığı, merkezini kızılay alarak her yöne ulaşılabilecek şehir. zamanla sevdirir kendini. ama kendine has bir havası vardır. eskişehirliler sevmez derler ben severim.
Şimdiki aklım olsaydı eğer üniversiteyi burada okurdum dediğim şehir. Gerçi Eskişehir'de okumak da öyle kötü bir şey değil şimdi ama insanın farklı bir şehirde okuması daha bir güzel, evet.
Şehir merkezi çok güzel olan başkentimiz. Hitler döneminde almanyadan kaçan bilim adamları dizayn etmiştir. Ankaranın 1970' lerde gelişen ilçelerine bakarsanız farkı anlarsınız.
Ankara'da ev sahibi Fatma Ş., 4 yıllık kiracısı Ali K.'ye evden çıkması için 200 bin lira teklif etti. 2 bin 450 lira kira ücreti ödeyen emekli Ali K., kira fiyatlarının çok yüksek olduğunu söyleyerek, teklifi reddetti.
