girişi güzel, sözleri güzel, müziği güzel bir kıraç parçası.
belki en sevdiğim şarkı, bilemiyorum.
"Zaman akıp gidiyor, dur demek olmaz
Dur demek olmaz
Sarılıp da geçmişe avunmak olmaz
Ne sen kalırsın ne de ben bu dünya da
Umudun' kaybedip pes etmek olmaz
Bir kez olsun çevir yüzün', bak şu toprağa
Bak şu toprağa
Her gün bir çiçek açıyor, diyor "Merhaba"
Bütün geceler mecbur varır sabaha
Umudun' kaybedip pes etmek olmaz
Gönül isterdi ki hep iyi olsun
Çok iyi olsun
Bütün acılar bitip her an hoş olsun
Ama ne yaparsın, insanoğlusun
Acı olmayınca tatlı da olmaz
Bir kez olsun çevir yüzün', bak şu toprağa
Bak şu toprağa
Her gün bir çiçek açıyor, diyor "Merhaba"
Bütün geceler mecbur varır sabaha
Umudun' kaybedip pes etmek olmaz
Bütün geceler mecbur varır sabaha
Umudun' kaybedip pes etmek olmaz
Umudun' kaybedip pes etmek olmaz.."
zaman icinde daha iyi olan seyler oldu, daha kotu olan seyler oldu.
hep taraf olmayan bertaraf olur diyorlar.
oysa biz bu hayatta taraflar arasi "kopru" gorevini benimsemisiz.
hicbir dusunce sistemine koru korune bagli degilim. farkli perspektiflerin insani zenginlestirdigine inananlardanim.
zaman kadans dedikleri ahenk helezonuna vakıâların posasını değil de ruhunu yerleştirme işinden başka gaye tanımaz...
vakıâların posasını değil de ruhunu...
bu süreçte ortaya koyduğumuz eserler, zamanın ruhunu yakaladığımızın, zamanın gayesine uygun yaşadığımızın misâli köşe taşları…
anlaşılıyorsa ne alâ...
zamana inanıyorum. zamanla hiçbir şeyin geçmediğine ama her şeyin olması gerekene dönüştüğüne, her şeyin yerli yerine oturduğuna, parçalanışın bir bütünü var ettiğine inanıyorum
