Ekonomik sıkıntıları bir kenara bırakırsak; kesinlikle özgürce ve destek görerek kendime bir şeyler katamamak. Azim var, imkan var; ama önümüze engeller koyan, bize küşayişli iki nefes aldımayan bir felek de var. Dinine yandığımın kavanoz diplisi!
her şey ne kadar pahalı, her şey gün geçtikçe nasıl da ulaşılmaz hale geliyor..
ayakkabı yahu ayakkabı alacağım 700 küsür lira.. bu parayı vermem gerek çünkü ayaklarım yeterince sağlıklı değil ama içim kan ağlıyor, başka bir yere lazım olur mu bu para acaba diye. vakıfbank kartımla trendyoldan alıp worldpuan toplama peşindeyim şimdi...
Hala nefes alıyor olmam bana büyük bir ızdırap veriyor açıkçası.
Film şeridi gibi geçmişten günümüze tüm boktan anılar geçti biraz önce. Şükürsüzlük, şımarıklık ve haklılık arasındaki incecik çizgide gidip geliyorum. Maskelenmek de istemiyorum artık kendim tarafından.
