son 3 gundur erkenci kus izliyorum. 3 gunde 10 bolum izledim. totalde 3 saatten her bolum 30 saat yapıyor valla:)
hastası olmus olabilirim.
su sıralar demet ozdemir oldugumu ve can yaman la ask yasadıgımı hayal ediyorum. sadece asortik yemekler de yapabilen, cubukla sushi yiyebilen ve davetlere şık giyinebilen versiyonu, geri kalan her sey bende de var demet de olan:)
bugunlerdeki mutluluk sebebim bu.
Aileme kavuştum. Anne yemeği yedim. Dinlendim, huzur buldum. Daha ne olsun? Ve bugün oğlumun doğum günü. Mirketlerle ilgili bir belgesel izleyerek istanbul'dan izmir'e yolculuk yapıyorsunuz çocuğunuzla. Yalnızca hayal edin.
yok. uzun zamandır da olmadı. pazar günü en nefret ettiğim takım hak etmediği kesin olan bir şampiyonluk alırsa daha da mutsuz olacağım. ama bu konuyu anlamam gerekiyor. hayat sana gıcıklık yapabilir, bundan vazgeçmeyebilir ve hiçbir çözüm olmayabilir. bunu kabul edersem en azından pozitif bir şeyler hissederim biraz da olsa. yoksa mutlu olacağıma inanmıyorum. en iyisi hayal kurmamaya ve beklentiye girmemeye devam etmek olacak. zaten kimsenin de umurunda değilim ailem dışında, zorlamanın anlamı yok.
ilkokul arkadaşımın annesine gittim anneler günü için, Bulgaristan göçmeni bir hanım... Ama nasıl coşkulu, nasıl pamuk... Onu görmek tatlı yanaklarından öpmek öyle iyi geldi ki..! Sağ olsun canım teyzem <3
