Artık, hiçbiryerde istenmediğimi farkediyorum. insanlar, buldukları her fırsatta beni aşağılıyor ve azarlıyor. Uludaki wogtah nickli eski hesabım; bir kaç kural ihlali nedeniyle kapanınca, vucudumdan bir parça kopmuş gibi hissettim. Ve bu son 1 haftadır da, hiçbir şey eskisi gibi olmadı. Bu sözlük, zaten bir yerden sonra sadece aynı içerikleriyle sıkıyordu. Beni motive eden, her gün artan karma puanlarımdı ki; bazı onun bunun çocuğu seri eksiciler saolsun, her entrymi eksileyip bir günde kazandığım 90 üstü karmamı 3,5 düşürüyor. Bunu da eksiler bu tipler. Anlaşıldı ki burada da istenmiyorum. Eğer bu durum böyle devam ederse ciddi ciddi hesabımı silicem. Psikolojim zaten çok bozuk. Her gün çalıştığım işyerinde aklıma bir sürü iğrenç ve korkunç şey geliyor. Her an ölmek istiyorum. Çünkü hayatımda motive olabileceğim hiçbir şey kalmadı. Beni bu hale getiren, böyle depresif biri olmamda emeği geçen herkesin de amk.
Edit : bunu da eksilemiş ibneler. Aferin. Böyle trollüğe devam.
Şu tweet'i görünce tekrar geldin aklıma. O kadar doğru ki yazan şey... Biliyor musun bir yıl bile sürmedi acın. Dünya tam turunu tamamlayamadı. Bir cümleyle bitti her şey. "O olsaydı bana bunu yapmazdı. Çünkü o beni cam gibi kırmamak için canımı acıtmayı tercih etti. Acıttı ama kırmadı." Bugün karşıma çıksan, ki dilerim çıkarsın, sana bir teşekkür borcum var. Gerçi sen onu da duymak istemezsin. Sen neyi duymak istersin ki? Bir de benden, benim sesimden, benim... Neyse. Yine de sen olmasaydın ben hâlâ kırılmamış ama acımış canımla oturuyor olacaktım. O gece ağzıma yastığı bastırıp ağlarken bunu söyleyeceğim hiç aklıma gelmezdi ama "teşekkür ederim. iyi ki beni kırdın. Sayende senden çok daha fazla sevgiyi hak edene düştü kalbim."
ilk defa kendimi kandırmak, ve sınırlarımı zorlamak istedim. Bir defa da ben kendimi kandırdım ve güzel bir his olduğunu fark ettim. En azından gerçeği fark edene kadar.
Rastgele bir şarkı açmış. Yaşadıkları aklına gelmiş, dibe indikçe indiğini fark etmiş. Kimi zaman kendisinden nefret etmiş kimi zaman da bir başkasından. bir fotoğraf karesinde yaşadığını bilirmiş, bilirmiş ama duyuramamış hiçbir şeyi. Hani bir fotoğraf vardır; o fotoğraflar gibi doğruca karşısındakine bakarmış, samimiyetsizce ancak. Ama en azından bakarmış. Merak etmiş ve kendisine bir soru yöneltmiş:
Nerede bıraktım kendimi?
Bir gün bir camı kırmış o. Kendisini kurtarabilmek için bileklerine saplamış. Yıllar sonra olayın geçtiği eve taşınan kişi bir mektup bulmuş ve okumuş onu.
`Böyle gitmemeliydim, biraz oturmalıydım yanımda, bir kimseyle oturduğum kadar oturmam gerekirdi. Ağlamamam gerekiyor. Ama nafile ya her defasında daha da berbat ettim her şeyi. Bir aynam var kendimi saatlerce izlediğim. Her gün ağlarken, çıldırırken ve daha nice kötü şeyleri yaparken kendimi, kendime daha da çok acındırdığım bir ayna.
Rastgele bir şarkı açtım şimdi. Yaşadıklarım aklıma geldi, dibe indikçe indiğimi fark ettim. Kimi zaman kendimden nefret etmiş kimi zaman da bir başkasından. bir fotoğraf karesinde yaşadığımı da bilirim, bilirim ama duyuramam da hiçbir şeyi. Hani bir fotoğraf vardır; o fotoğraflar gibi doğruca karşıma bakarım hep. samimiyetsizce ancak, ve merak etme ben de nefret ederim kendimden. Ama en azından bakarım. Merak ettim bir şeyi,
Nerede bıraktım ben kendimi? Karar verdim bazı şeyler için şimdi. Beni tanımasan da üzerimden yıllar geçtikten sonra bu eve geleceğini de biliyordum. Bunu yazıyorum çünkü tek mirasım bu ve saklamanı istiyorum. Kimse anlamadı beni. Senin de anlamanı beklemem ama olur da ya saklarsan eğer, seninle bir gün karşılaşacağımıza söz verebilirim. Neden söz verdiğimi sorma, bunu yapmayacağını biliyorum. Tam yanımda bir ayna var. Aynaya arada bakıp buraya bunları yazıyorum. Bir kahve lekesi var köşede, bilerek yaptım. hani 40 yıl hatırları olur diye. içmemiş de olsak içmiş gibi olalım diye. Aynayı paramparça ettim kendimi özgürleştirebilmek için. Kırıldığında kendimi ölmüş gibi hissettim. Ama ölmediğimi biliyorum ve herkes gibi yaşayan ölüyüm de demeyeceğim. Benden çalınan gülüşleri bulmaya gideceğim bileklerimi keserek. Birisi söylemişti her şeyimin orada olduğunu. Bunları okudun şimdi, benim mirasım senin oldu. ilk kahvemi de seninle içtim ve ayrıca benden sonra ilk defa sen o evde yaşamaya başladın. Farklı insanlarız ama yaşadığım şeyleri sana veriyorum tam şimdi.`
O an evin yeni sahibi o mektubun sahibinin yalan söylemiş olmasını istemediği için saklamayacağım dedi ve eski yerine bıraktı. O an fark etti, o yıllarca cilt cilt kitap okumuştu belki ama ilk defa bir hayat okuduğunu fark etmişti. Kitapları okumayı bıraktı ve sadece o hayatı okudu, her gün başka bir kitabı okurmuş gibi.
Artık ciddiyetimi koruyamıyorum. içten içe paso dalga geçiyorum her şeyle. Hatta bazen kendi damarıma basıyorum. Alaya alıyorum her şeyi ve alaya alınamayacak hiç bir şey yokmuş gibi geliyor. O kadar da olmaz diyorsun ama oluyor. Gülüyorsun aptalca.
Avazım çıktığı kadar bağırarak söylesem de az. Her gün sabırsızlığıyla, sabrıyla, bir tebessümüyle, burnuma değen burnuyla beni kendine aşık ediyor. Ben elendim bu yarışta arkadaşlar. Kalanlar da dilerim yenilirler. Bu kesinlikle dünyanın en güzel ikinci yenilgisi. ilki için evlat diyorlar. Onu da gelecekte göreceğim sanırım.
sanırım aitlik duygusunu yitirdim kendimi ne bir dine ne bir millete ne bir insana hatta bir futbol takımına bile ait hissedemiyorum. beni dokuz ay karnında taşıyan kadına bile bağlı hissetmiyorum kendimi kendime ait miyim inanın onu da bilmiyorum.
Hayat cok garip. Basarili olmak istiyorum. Elimde bir suru firsat var. Cevremdekilere gore cok da basarisiz sayilmam. Ancak mevcut konumum beni tatmin etmiyor. Daha ileriye nasil gidebilecegimi ds biliyorum ama gitmek icin enerjim yok. Galiba en buyuk sorunumuz bu.
Sabah oğluşum telefonumu istedi. Ben de vermeden önce wp mesajlarıma girip bir konuşmayı sildim. Aslında bir şey yoktu. Yaptığım yolculuğu sormuştu karşı taraf. Ama erkek ismi görünce bi gerilir diye düşündüm. Bana benden ne saklıyorsun diyor. Ben de ortada bişey olmadığını ama görürse beni yargılama yoluna gidebileceği riskine karşın konuşmayı sildiğimi söyledim. Bana kendine dikkat et kimseye güvenme diyor ya yerim!
