sıkılmış. kadıköy'de eve dönebilmek için o kadar süre otobüs bekledim ve bir türlü gelmedi. sahilden giden 16 otobüsü varken mecburen trafiği daha yoğun yerlerden geçmek ve daha kalabalıkta gitmek zorundayım şu an.
https://galeri.uludagsozluk.com/r/2380294/+
bu ay benim için hüzün dolu, kan değil damarlarımda dolaşan hazan sanki. kalp bu kadar mı taşlaşır, hissizleşir hatta atmıyor galiba. kalp ritmini kaybetse bile yaşayabiliyormuş insan, kafatasının içindeki beyin ne zaman dur diyecek bu hayata? kalp taşımak ne zormuş? sıkıntılı ve depresyon eşiğindeyim.
