"para mutluluğu satın alamaz" klişesini genelde parası olmayanlar savunur.
zira paranın satın almadığı şeyler az ve huzur da dahil çoğu şeye dolaylı olarak katkısı büyük.
örnek mi?
borçsuz uyanmak
kira derdin olmadan güne başlamak
“çamaşır makinesi bozuldu” cümlesine göz devirmeden çözüm bulmak
“tatil mi yapsam ev mi alsam?” gibi hoş kararsızlıklar yaşamak
ve evet, üzgünsen bile miami’ye gidip kafanı dağıtabilmek
parayla mutluluk alınmaz belki ama mutsuzluğun dozunu baya bir düşürür.
özetle: her şey para değil ama çok şey para.
elden ele dolaşma hızı ile dünyada en çabuk kirlenen ve mikroplanan, dolayısı ile bu anlamda dünyanın en kirli ve hijyenik olmayan yüzeylerinden birine sahip nesnedir.
sana zahmet olmazsa bizim eve git ve şimdi kâğıda çizeceğim tüfekle, delik para resmini, benim gönderdiğimi söyle.
meteliğe kurşun attığımı anlarlar...
herkese çok selâm, gözlerinden öperim.
bi ev yapalım dedik uçan kuşa borç taktık geçen balkondayım karga direğe konmuş gaaagggg gaaagggg diye kibarca ötüyor dedim hayır siktirgit sana borcum olamaz.
