'eski bir bina denizin içinde boy gösteriyor. posilippo'ya girişte mergellina burnunu geçtiğinizde uzaktan kumtaşından bir kayalık denizin içinden yükseliyor gibi, delikler ve mağaralarla dolu. yaklaştıkça 17. yüzyılın o heybetli mimarisi tüm güzelliğiyle karşınıza dikiliyor. buna karşın şimdilerde bi harabe, neredeyse kullanılamaz halde ve yok oluyor. burası medina de las torres dükü, napoli genel valisi don ramiro guzman'ın 1642 yılında napoli doğumlu eşi anna carafa için yaptırdığı saray.'
palazzo donn'anna.
italyan yazar raffaele la capria 1961 yılında yazdığı kitabında böyle bahsediyor buradan ve devam ediyor. yeryüzünde onun kadar lokasyonuyla uyumlu ve tatmin edici bir başka yapı bulmak çok zor. saray pozisyonu ve denize yakınlığı sayesinde gün içerisinde güneş ışığı ve yansımalarla beklenmedik perspektifler sunuyor.
şu an ise otel olarak kullanılmaya devam ediyor. neredeyse 4 asır sonra böyle bi sarayda konaklama fikri heyecan veriyor. napoli.
japonya'nın her noktası. ayak basmadık yer bırakmamak orda. sokaklarında yatıp kalkmaya bile razıyım o derece manyak istiyorum oraya gitmek. en pahalı ülke olması oraya gitmemi daha da imkansızlaştırıyor. annem hastalandı,işimden ayrılmak zorunda kaldım, dolar arttı üstüne...sanki evren oraya gidememem için üzerime oynuyor ama gidicem ulan. bekle beni japonya... sonra avrupa gotik mimari turu yaptım mı ohh tamamdır.
