filmleri kronolojik olarak sıralandığında her filmde ciddiyet ve mesaj dozunun biraz daha arttığını görürüz. ilk başlarda tamamen eğlencelik kısa filmler çekmiş, ilk uzun metrajlı filmi the kid'den sonra çektiği filmler arasında büyük buhran'ın yansımalarının görüldüğü, hatta bu yüzden komünist damgası yemesine sebep olmuş "the gold rush" öne çıkar. filmin meşhur ayakkabı yeme sahnesi sefaleti en iyi karikatürize eden sahnelerden birisidir belki de. modern üretim biçimini eleştiren 1936 tarihli ünlü filmi "modern times" siyasi temanın ilk defa çok öne çıktığı filmidir. şarlo'nun dişliler arasına karıştığı sahne, şirket müdürünün kamerayla herkesi izlediği, çalışma zamanından tasarruf etmek için otomatik yemek yeme makinesinin denendiği sahneler, filmin unutulmazları arasındadır.
charlie chaplin'in "şarlo dönemi"ni kapatan en siyasi filmi hitler'in yerden yere vurulduğu 1940'daki "the great dictator" olmuştur. aynı zamanda ilk sesli filmi olmuştur bu film. filmin sesli olmasının da etkisiyle sessiz filmlerindeki pandomim ve gaglar kendini geriye çekmiştir.
şarlo döneminden sonraki en meşhur filmleri "monsieur verdoux" ve "limelight"ta ise komedinin artık kendini iyice geriye çektiğini görürüz. monsieur verdoux'da yine krizin etkileri zengin kadınları öldürüp soyan verdoux karakteri üzerinden aktarılır. limelight da kişisel bir çalışmadır ve birçok bakımdan kendisinin tam tersi olan demode komedyen calvero karakteri öne sürülerek, chaplin bir nevi "bana böyle vefasızlık yapmayacaksınız, değil mi?" demektedir seyirciye.
bizden de kemal sunal'ı etkilemiştir belki bu yönüyle chaplin. kemal sunal'ın da filmlerine bakıldığında da son döneminde daha çok mesaj kaygısı taşıyan öğretmen, düttürü dünya, gülen adam gibi filmleri çektiğini görürüz.
