Ruhumu kaybetmiş gibiyim. Yıllar sonra mutlu hissedebilmiştim dertlerimi önemsemiyor dertlerini önemsiyordum. Demoymuş meğersem, tam sürümüne de sahip olamayacağımı fark ettim. Kaybettim.
Bugün iş yerinde ufacık bir mesele yüzünden bir kaç kişiyle tartıştım ve daha sonra da kavga ettim ama henüz onların haberleri yok bu durumdan. neyse ki aklı selim, sağduyulu bir insanım öfkemi kontrol edebildim yoksa olaylar daha da büyüyebilirdi.
Yarın evime çanakkaleye dönüyorum. 3 sene sonra istanbula sülalemin yanına geldim Kalabalık bir ortamda olmak beni fazlasıyla mutlu ve memnun etti. Hafif bir burukluk var ama bu da gecer elbet.
Beynim dondu, ruhum can çekişmekte. Ulan herif; ne diye seninle tartıştım ki? Bir daha Akapeli kimseyle tartışmaya girmemem gerek. Kalan iki gramcık hayat enerjimi de sömürdü deyyus!
En zor gününde yanınızda olursunuz siz kötü olmanıza rağmen fakat karşılığını alamazsınız. O kadar canimi yakıyor ki bu durum verdiğim değerin karşılığını umarım bir gün alırım.
Sürekli bi tahammülsüzlük insan sesine araba sesine yahu bi insan kuş sesine bile tahammül edemez mi işte öyle bi ruh hali. Yani kısacası bok gibi amk..
