Günaydın sayın yazarlar. Lütfen siyaset konusunda bir uzlaşmaya gidin. Seçim günleri kimse kimin hangi partiye oy verdiğini bilmiyor, biliyorsunuz. A partisine basıp başkalarıyla uğraşmamak için B partisine bastım diye yalan söyleyebilirsiniz. Ya da boş basıp bilmem ne partisine bastım diyebilirsiniz. Bunları size zaten yakınlarınızdan başka kimse sormaz. Zaten bu gizliliğinizi korumak için herkesin ayrı kabinlerde oy atması sisteminde. Hangi partiyi tuttuğunuz kimsenin umurunda değil. Tabii eğer cadde ortasında YouTube videosu için röportaj yapan spikerlere denk gelmediyseniz.
Çok büyük ricam olur, ne olur bırakın birbirinize muhalefet olmayı. Uçana kaçana asılan yazarlar bile beni bu kadar germiyor.
Almanca'da traurig kelimesi üzgün anlamına geliyor. Sadece n harfini ekleyerek trauring yaptığımızda ise alyans, evlilik yüzüğü anlamı kazanmış oluyor. Kısacası evliliğin üzüntü verici bir şey olduğu subliminal mesajını alttan alttan veriyor bu Almanlar efendim, evet.
Not: niye böyle saçma sapan bir şey yazdığımı ben de anlamadım. Belki bir ara bu entryi silerim.
Bu gün düğünüm var sayın sözlük halkı.
Şimdi gideceğim. inşallah olağanüstü bir karışıklık çıkmaz. Tüm gün sakin geçtiğine göre akşam da bir şey çıkmaz herhalde.
esenlikler dilerim.
zaman geçsin, pazartesi hemen gelsin diye ev işlerinin tümünü akşam saatlerine bırakıp bütün bir pazar gününü sözlükte geçirdim; "dışarı çıkarım zaman geçer" desem de buz gibiydi hava vazgeçtim. yalnızca bir kere markete gittim, sosyalleşme sayılırsa kasiyerle naber-nasılsın muhabbeti yaptım. hepsi bu. iyiymiş. teşekkür etti.
eylül'den beri ben ben değilim. aşık oldum. nefesim kesiliyor. durup dururken bana bakışları geliyor aklıma, yürüyüşü, gülümsemesi, sesi, kızaran yüzü. çarpıldım. kimseye anlatamıyorum. desem ki; "bak şöyle yapıyor," derler ki; "delirmişsin" haliyle bir şeyler gerçekleşmeden özgürce yaşayamıyorum hislerimi.
onun aklımdan bir küçük an bile çıkmayan yüzünü ne yapacağım acaba bu sürede? sıfır. bakın sıfır. sıfır saniye. düşünmediğim bir küçük an yok. unutamıyorum. sakallarını sevmek istiyorum, kısacık saçlarını sevmek istiyorum, dudaklarını ısırmak istiyorum onu tümden her şeyiyle istiyorum. çok beğendim herifi. dehşetli bir biçimde düştüm. fakat yalnızca fiziksel değil beğenim; çekingenliği de beni cezbetti. yüz kızarması nedir aq? kaldı mı bu? ne müthiş bir özellik.
sürekli onun hakkında yazıyorum çiziyorum fakat başka konum kalmadı. tek gündemim o oldu. cumartesi pazarlar tatildir. insanlar çekilirler köşelerine dinlenirler. enerjilerini düzenlerler. ben bitmesi için yalvarıyorum. gün içinde birkaç defa karşılaşıyoruz. bir küçük rutin var aramızda. dedim ya; "delirdiğimi düşünmeyin diye söyleyemiyorum" diye, yemin ediyorum rutin oluştu, o bir şey yapıyor her sabah, ben bir şey yapıyorum, üçüncü bir kişi geldiğinde dağılıyoruz. ama her sabah oluyor bu. öyle özlüyorum ki onu. her şeyi ona uyarlamaya başladım. evi ona göre düzenlemek, masayı, yatağı, salonu, kitaplığı, her şeyi. her şeyi. şu lanet kapıdan gireceği günü bekliyorum. o gün gelecek. yemin ediyorum gelip diyeceğim ki; "bakın söylemiştim, gelecek demiştim ve geldi." olacak biliyorum.
gider diye çok korkuyorum. bir şey olur ve gider diye. garibi şu ki giderim diye de çok korkuyorum. bu sevgiyi, merakı, hasreti, hayranlığı, beğeniyi, hoşlantıyı ve aşkı büyütmek istiyorum. ona yıllarımı harcamak istiyorum. hikayemin en değerli parçası olsun istiyorum.
kafamı dağıtmak için yapmadığım şey kalmıyor. düşüncelerimi ondan çekip başka şeylere konsantre olmaya çalıştığımda bile aklımda yüzü beliriyor. o ilk bakışı. gözleri. duruşu. mahvoldum. hakikaten çarpıldım. o günden sonrası yok. o günden sonrası başka bir şeye dönüştü. "başka bir şey istiyorum" diye yırtınıyordum ben. tam olarak bunu istiyormuşum. hiç şikayetçi değilim. ne bu heyecandan, ne bu tedirginlikten ve rahatlıktan, ne bu meraktan ve büyüden hiç, zerre kadar şikayetçi değilim. bilakis çok mutluyum. onu buldum. böyle büyük laflar edilmemeli biliyorum, hayat sonuçta ama bu o. kesinlikle bu o.
eğer başkasının evinde yahut kendi evinizde kapı tıklattıysanız, içeriden cevap gelinceye dek bekleyin lütfen. Kapı kitlenmeden kapatıldıysa, çaldıktan sonra hayvan gibi içeri dalmayın.
Bu sabah uyurken üstümden yorganı itmemişim. Sıcacık uyandım. Kahvaltı harikaydı. Günüm çok güzel geçiyordu. Sonra bana bir coşkunluk geldi aniden. Siz anladınız. Zaten hepiniz coşkun insanlarsınız. Eşimle iş üstündeyken basıldık. Çok korkunç bir andı.
Aslında biraz benim hatam. Coşkunluktan kapıyı kilitlemeyi unutmuşum. E ama yeni evli coşkun bir güvenliğin iş gününde yatak odasına kapı çalmadan dalınır mı? Hiç demez misin bu adam gece evde değil, bir takım işleri nasıl halletsinler diye? Allahtan arkadaşımdı. Başka birilerinin evde kaldığı bir vakit olsa utançtan ne yapacağımı şaşırırım.
Artık kimsenin kimseye tahammülü kalmadı. Sokaklarda herkes sinir küpü gibi dolaşıyor. Oturduğum mahallede haftada 3 4 cinayet oluyor.
Şu mülteci olayı artık dayanılmaz bir boyuta ulaştı. Bu şerefsizleri ülkemizden göndermeden gün yüzü göremeyecek gibiyiz.
Bu ülke artık benim yaşam enerjimi sömürüyor. Geleceğe dair hiçbir umudum kalmadı. Akp hükümeti, güzel ülkemizi yaşanmaz bir hale getirdi.
Benim gibi türkçü bir genç bile artık bu ülkede yaşamak istemiyor.
içimden ve aklımdan geçenleri mahkemelerde bedavaya uğraşmamak için yazmıyorum..
Yaşadığın hayat sana göre hakettiğin hayat olmayabilir; lakin insana hakkını ziyadesiyle verecek olan Allah’tır. Her şey gelip geçer, iyiliği elden düşürme, baki olan Hak ve hakkındır.
4 yıldır oyun oynamak dışında işlevim yok bence gerçe tek rahatlatan oydu beni antidepresan etkisi yapıyordu.
öbür türlüde geçirmek zorundadaydılar yoksa kalacaktım olduğum yerde yani 4-5 yıl önce çünkü umursamıyordum programımı bile.
Destek olan olmaz ise kalıyorsun o olduğun yerde bazen.
Tembeldim üşengeçtim işte bu huyum hiç değişmedi aslında.
insanlara çok güvenmemeyi.
Kendimi kandırıyordum o kadar yapmam ben diye.
Yapamadıklarım içinde çok kafaya takmam boşunaydı çoktan gitmişti.Maldım işte şimdiki gibi düşünmediğimi unutuyordum.
Bu konuda boşa yaşadığımı yaptığımı düşünüyorum.
kimseyle tartışmak istemiyorum. kimseyle kavga etmek... kimseyi suçlamak istemiyorum ya da herhangi bir şey düşünmek. sadece o bebekleri ve çocukları kucaklayıp sarıp sarmalamak istiyorum.
insanın canı bazen aşk çekiyor… bu aralar bana geliyor birini sevme isteği. kafa dengi, hayata bakış açımızın bir olduğu hayırlı biri olması mühim.
Birde tercihen reelde tanışıklık olması.
hayatım boyunca istediğim tek şey huzurdu.
hayatıma giren kimseyi üzmek, kırmak istemedim. birini sonunda üzeceğimi düşünüyorsam, kısa süreli mutluluklara bile mesafeli oldum. hayırlısı değilse hiçbir şeye gerek yok dedim, bir insanı üzmek basit şey mi? değil.
gel gelelim umut gördüğüm insanlarla oldum; emek verdim, verdi.
sonra tıkandık bir yerlerde veya düzelmedi bazı şeyler. anladım ki doğru yol değil.
bir yandan verdiğim emekler için devam etmeye çalıştım, karşımdaki kişinin iyi biri olduğunu bildiğim için devam etmeye çalıştım. karşımdaki kişiyi olabildiğince, basit bir nedenle bırakmamak için çaba gösterdim.
ama bu hem karşımdaki kişiyi paramparça etmemle, hem benim psikolojimin bozulmasıyla sonuçlandı.
karşımdaki insanlara amacım bu olmadığı halde umut verip, yarı yolda bırakmış oldum.
benden çok daha fazla huzuru hak ediyorlardı belki. kendi bataklığıma onları da çekip, orada bıraktım onları.
ben bu kadar çok kalp kırmak istemedim.
hiçbir zaman böyle bir niyetim olmadı, uçuk isteklerim olmadı. hep iyi niyetle yaklaşmaya çalıştım.
sonuç?
aslında iyi biri olduğumu bilen ama bir o kadar kızgın insanlar bıraktım ardımda.
ben normalde güleryüzlü biriyimdir ama agresif yanım fenadır.
sinirlenince gemileri yakmayı pek severim. öyle aşırı şeylere eyvallah çeken bir insan değilimdir.
gel gelelim kırdığım kalpler, üzdüğüm, tek suçu beni sevmek olan insanlar aklıma gelince dertleniyorum. ben bunu istemedim, ben böyle olsun istemedim.
bu kadar dertle çok yaşamam gibi geliyor zaten.
bazı insanlar ne kadar çok iyi insan tanırsam o kadar iyi mantığıyla bakıyor olaya.
ben hep bir olsun, başka kimseyi üzmeyeyim veya başkası da üzmesin beni dedim. başta olacağını düşünmediğim tek yola girmedim.
ama olmadı işte, olmadı.
başka kimse tanımak istemiyorum, başka kimseyi kırmak üzmek istemiyorum..
darmadağın ettiğim kalplerin enkazı altındayım..
sanırım benden adam olmaz,
bana hayırlı olan yolun gökten aleni bir şekilde söylenmesi gerekiyor.
yine de her şeyin hayırlısı olsun inşallah.
kimse üzülmesin, kimse kırılmasın.. yalnızca hayırlarla dolu olsun yolumuz.
