Şaka gibi gerçekten hala kabullenemiyorum. Kayınvalidem olacak kadın resmen evlenmek üzere. Kendisine bakmaktan aciz kocasını oğluyla gelininin üstüne attı kaçıp gidiyor. Ne halt yiyeceğim ben? Kayınpederim yıllar evvel benim delirmemde en büyük payı olan kişilerden biri. Kanser oldu diye bir yıl ona bakmıştım üstelik oğlum yeni doğmuştu. Hem uykusuzdum hem o evden çıkmıyordu. Eşim işteyken bile gitmiyordu. Şimdi yine aynı şeyleri yapmaya çalışıyor ama fırsat vermiyorum. Nadiren eve çağırıyorum. Akşamları yemeğini eşim çıkarıyor yukarıya. Kendimi çok kötü hissediyorum. Hep aynı şeyleri düşünüyorum. Ben hastayım zaten bir de yukarıdaki evi nasıl idare edeyim? Takıldım kaldım aylardır bu düşüncelerde. Kayınvalidem sürekli bana yazıyor konuşmaya çalışıyor. Bir dolu sövmek istiyorum ona. inşallah bir dakika bile mutlu olamasın bu dünyada. Gerçekten iğrenç bir hayat.
Yanındakinin çığlığını duymayıp, uzaktakinin fısıltısına koşan insanlar ki kendileri dostunuz olduğunu iddia ediyorlar, bu durum beni üzüyor.
Ben kolay kolay kimseden bir şey istemem.
istiyorsam da gerçekten içinden çıkılmaz bir hal almışımdır.
O anda isterim ki duysunlar beni.
Yoksa dostluğun ne anlamı var.
Yıldızlara bakarken düşüncelere daldım. Bir de rüzgâr öyle güzel esti ki… aşırı iyi geldi.
Eskiden olsa bazı durumlara çok üzülürdüm. Özlediğim için yanardım. Aşkımdan ölüp biterdim. Eskisi kadar duygusal yoğunluk hissetmediğimden mi, içimdeki fırtınayı aşmak zorunda kaldığım için kısmen aşabildiğimden mi, bunları sahiden bilmiyorum. Kalbimin, hiçbirine cevabı yok sanki. En son küçük bir hareketimle artık o’na yük olduğumu düşündüm, sanırım bunun altında ezilecekmiş gibi hissettirmiştim o’na. içim acıdı. Üzerine gitmiştim. Sanırım ayıp ettim, her yaptığım şeyden sonra utanmam peki? Neyse. Belki de korkuttum, tedirgin ettim o’nu. Bir şekilde hayatımda olmasını istiyorum, kalbine çok kıymet veriyorum, sonsuz güven duyuyorum o’na karşı. Umarım iyidir bir yerlerde. Bir gün Ben de o’nun aklına gelirsem yıldızları izlerken tebessüm etsin isterdim.
Böyle değildim nereye kime nasıl anlatsam nereden başlasam bilemedim. Kelimelerin içi boş kalıyor yorgunum, üzgünüm, kırgınım ne desem anlarsınız. Herkes, her yerde geçer, zaman dedi koş onu yap bunu yap geçmiyor benim. Gün, hafta, aylar, yıllar aynı yerimde hala aynı duygularla yaşıyorum. Kimseye anlatamıyorum artık yazayım. Her şeye geç kalıyorum gibi artık hayatta geç kaldım olduğum yerde bekliyorum belki bu yorgunluğum olmasa yetişirim gibi yorgunluk diyorum adına kelime bulamadım. içim acıyor gözümü açıyorum kapatıyorum işe gidiyorum dışarı çıkıyorum her yerde her zaman o. Nasıl yaparım nasıl yoluna koyarım bulamadım. Sanmayın denemedim bu klasik tavsiyeleri spora git hobi bul destek al bu değil benim geçtim buraları. Yüzsüzlük, gurursuzluk aklımdan ne geçiyorsa her şeyi söyledim aradım yazdım yüzüne söyledim bitti çarem. Bir yolunu açsa bir olurunu söylese yapsam keşke. Öyle içimde bir yerde duruyor çıkaramıyorum en sevdiğim arkadaşım dostum sevgilim benim hayatımın ortasında duruyormuş gitmek istiyor nasıl izin vereyim nasıl tamam diyeyim nasıl bırakılır insanın içindeki insan. Giderken her şeyi alıp gidiyor sanki sadece kendi gitmiyor benim sevdiğim her şey gidiyor.
Her ne olursa olsun o güllerin solmasını beklememeliydim. Şaka lan şaka. Güllerin de a.ına koyayım, krizantemlerin de. Hatta lavinyaların da.
Hedonist bir yaşam felsefesi benimsemiş olsam da kritik anlarda cevap verme eğilimi gösteriyorum. Neyse. Kıymetli dostlarım belki bu kısma daha sonra geri döneriz. Şimdilik uzatmadan asıl konumuza geri dönelim. Moskova'dan ayrıldığımda ocak ayıydı. Hank diye biri yok gibi ama var da aynı zamanda, hayatını bir şekilde yiyerek, içerek, sıçarak ve sevişerek idame ettiriyor. Hiçbir şeye karışmadan, kimseye ilişmeden ve keyif almaya çalışarak, bu uğurda gerekirse ızdırap çekerek. Çok kazanmak ya da daha estetik g.tlü bi kadın gibi hırsım olmadı hiç. Ben istemedikçe ne olduysa oldu. Helenistik dönemde şarap banyosu yaparken lir dinlemenin de birtakım bedelleri olduğu gibi, 21. Yy'da insanlardan uzak durmaya çalışmanın da bedeli var. Bizlerin ödediği bedel, arena'da birinin böğrüne kılıç sokmaktan ya da birinin kafasını uçurmaktan daha zor (bizim buhranımız hayatlarımız). Savaşımız fiziki değil, psikolojik ve orospu çocukları yüzünden her geçen gün biraz daha yaralanıyoruz.
babam tamir işlerinden iyi anlar. gel gör ki bana pek öğretecek fırsatı olmadı. Sülalenin okuyan çocuğu ayağına ben de çok oralı olmadım.
Yurt dışında tek eve çıktım kaç yıllık klimanın yazın ortasında bozulacağı tuttu. Damlatıyo amk güzelim tatami zemini ziyan edecek. Klimayı kapalı tutarsam da ben ziyan olucam gündüz 39 derece burası yüksek nem de cabası. Tamirci çağırsan müsait günü bekle tamire gelsin uzun iş.
Ben naptım? araştırdım abi söktüm cihazı ellem ettim kellem ettim çaktım mevzuyu 5 dakikada halloldu sorun.
Aradım bizim pederi bilgisayar anakartını transistörlerine kadar ayırıp yerine takabilen adama 5 dk caka sattım. başarı mı benimki? inan bana sikimde değil. klima tamir edebiliyorum olm.
vaktiyle haddinden fazla iyi olmayı bir erdem sayan kendime ne kadar kızıp sövsem azdır.senin huyuna suyuna gideyim ,kazanayım dediğin insanlar halbuki seni için için ezilen değersiz benliklerini tatmin için bir fırsat ve deney tahtası olarak gördüler.bir daha asla çizgiyi aşan bir iyiliğe meyil etme.hatta yeri geldiğinde kırmaktan ve örselemekten geri durma. bu senin için yeni ve daha acı kalp kırıklıkları demek olur..
Daha farklı şartlar altında suratına bakmayacağınız birine, sırf el atında diye razı olmayın. Varlığını mühim sanır, haddini unutur. Yazık.
Size de yazık, sessizce genişleyen bir tavizle başlarsınız eksilmeye. Bir kez boyun eğdiniz mi alışkanlık yapar, idare edere mecbur kalan bir ömrü kabullenirsiniz.
ben hiçbir zaman normal bi' insan olmadım. hep bi farklılık, muhaliflik, aykırılık ve hatta hatta hafiften bi deliliğim olduğu için insanlara bana hep farklı gözle baktı. bulunduğum yere göre hatta türkiyeye göre bile aykırı olabilirim ama bu benim için bi' sorun değil çünkü sonsuza kadar böyle olmaya devam edeceğim.
Geri geldiğimden beri kimseyle uğraşmadım zaten öncesinde de uğraşmazdım ya.
Ne yazsam ne fotoğraf atsam zorbaladınız, köpek götüne sokup sokup çıkardınız! Sevişmediğim halde (ki öyle sanılması benim hatam), özel hayatım hakkında bile satırlarca zorbayıp, adıma başlıklar açtınız!
Ben, o gün sevişmedim. Olay şu; iş yerinde saatlerce canım midye çekmişti zaten gittiğim bir midyeci vardı ama uzaktı bayağı iş yerine fakat öyle çekmişti ki canım; 19.00'da iş yerinden çıkar çıkmaz o midyecinin olduğu yere giden ilk otobüse atlamıştım ama iş çıkışı saati... otobüs tıklım tıklım, havasızlıktan fenalaşacaktım. Cama doğru yüzümü vermiştim, genç bir çocukla göt göte yolculuk etmiştik yani ikimizin de sırtı dönüktü ama sırtımız, götlerimiz 20 dk boyunca temas etmişti. Otobüsten kendimi atar atmaz; "iyi seviştim he" esprisi yapıp kendi kendime gülmüştüm sonra bu espriye ithafen; "Sevişmelerden sonra midye yenir" diye yazmıştım ve sözlükte olay olmuştu. Gerçeği mi açıklasam yoksa güçlü mü dursam ikilemi yaşarken güçlü durmayı tercih edip, sevişmesem de seviştim demitim. Sonuç olarak; midye yemiş ve evime dönmüştüm göt göte yolculuk dışında temas yoktu.
Siliyorum hesabı ya! Sizin zorbalıklarınıza dayanamıyorum. Alın bunu da taşşşak malzemesi yapın, amacınız yok zaten.
Kadınları aldattığın zaman daha değerli biri oluyorsun. Aq harbiden karakterinizi sikiyim ya. Birazcık başkasıyla olma ihtimalim oldu kız üstüme düşmeye başladı resmen. Aq baştan şöyle olsan da düzgün bi ilişkimiz olsa olmuyor mu sayın aq malı. Harbiden beyninizin çalışma prensibini sikiyim sizin ben.
