Büyükşehirlerde trafikle boğuşurken vazgeçemediğim aktivitedir. Bazen kendi müziklerimi de dinlediğim oluyor tabi ama radyoda sıradaki şarkıyı bilmeden yola devam etmek; hele de sıradaki parça sevdiğin bir parçaysa güzel bir his vesselam.
Zaman zaman yapması pek keyifli eylem. Özellikle neyle karşılaşacağını bilmiyorken bir anda çok sevdiğin şarkıların denk gelmesi insanı havaya uçurur. Ankara'ya her geldiğimde ise arabada muhakkak radyo odtü yü açarım.
Pi cemiyeti ile yaptığım şeydir. (bkz: p.i.c) (bkz: pişman insanlar cemiyeti) adamlar zamaninda o kadar şeyler yaşamış ki istemese de o duyguyu dinleyene gecirmeyi basariyolar. Tek kusurlari persembe geceleri 23:59da cikiyolar. Neden sayisini arttirmiyolar ki?
