Zamanında bir arkadaş sevdiği kıza bir walkman ve radiohead kaseti almıştı. Şimdi düşünüyorum da bu hediye bana alınsa oturur ağlardım. Kız umursamadı bile. Kaset de hala bizim evin çatısında bir yerde duruyor. Radiohead denildiğinde hep bu olayı hatırlar iç çekerim. Ben mi basit şeylerden mutluluk ve zevk alıyorum yoksa insanlar çok mu doyumsuz? Anlayabilmiş değilim.
bana kattıkları her şey için müteşekkirim. depresyon grubu değildir radiohead, ama yolunu kaybetmişlere bir şarkı sözüyle nasıl yardım edilebilir onu gösterir. beni kaç kere düşüncelere dalıp kafayı yemekten kurtarmıştır. teşekkürler radiohead, teşekkürler thom yorke. yalnızlığımda bana eşlik ettiğiniz için.
"Exit music (for a film)" parçası favorim. Şarkıları genel olarak her dinleyişte farklı hissettiren şarkılardan. Ufak ufak gizlenmiş mesajları var. Overrated bulmadığım nadir gruplardan valla.
Kullandığım onlarca antidepresandan sadece bir tanesi.
Cebimde sürekli 50 civarı hapını taşıyorum bu ilacın. Kaç yıl oldu, hala içimdekileri onunla paylaşabiliyorum. Hiçbir insana anlatmadığım şeyleri ona anlatabilyorum. O ne yapıyor? Bana tam o ana özel şeyler veriyor.
Evet, Milleti üze üze kendine ev yaptırdın ama sen olmasan, diğerleri olmasa, ben kendim olur muydum bilmiyorum.
Ne zaman dinleyip kendimi ergen triplerine sokmak istesem aklıma Umut Sarıkaya'nın "milleti üze üze kendine ev yaptırdın radiohead" karikatürü geliyor ve gülerek şarkıyı değiştiriyorum.
