dünya denen şey tatmin etmedi beni... dünya boş geldi. o yüzden materyalist olamadım.
yolumu öyle çizse idi evdi arabaydı kariyerdi evlilikti hep olurdu.
ama o kişi ben ben olmazdım. bunu gördüm.
ben olmanın bedelini o şekilde ödedim bir nevi... kendi değer verdiğim şeylerin, yaşayışımın, inancımın hep bir bedeli oldu... onu da öyle ödedim.
bu yaştan sonra zaten komple zikimde olmaz.
özgür ve kendim davranabileceğim kadar kazanıyorum zaten. fazlasını ne yaparım inanın fikrim bile yok.
Şu dönemde var olması gerekli yoksa temel ihtiyaçlarını bile gideremez insan. Ama ben paranın icat edilmediği dönemde takas döneminde yaşamak isterdim.
beni görünce ürküp kaçıyor nedense. geçenlerde elime bir 100 euro geçti. o gün bugündür euro değer kaybediyor. dolar alıp tüm ülkeyi kurtarsam mı diyorum?
şu senelere gelmeden önce çok tutumluydum. Paranın değerini bilip kullanıyordum, o yüzden paraya tapanlar gibi falan değildim. Ancak şu zamanda tutumlu da olsan, paraya da tapsan yine de para suyunu çabuk çekiyor. illaki paranın miktarı fazla olmalı ki hem kenara koyup hem de parayı kullanabilesin. Yani, para hakkında pek olumlu düşüncelerim yok.
Azlığı veya çokluğu önemli değil, genel yaklaşım önemli. Benim için az veya çok felsefem, ben rezil olacağıma param rezil olsun demek. Yani parayı amaç değil, araç olarak görmek. Bu konu da eşimle görüş ayrılığımız oluyor ama yapacak bişey yok.
Bence akıllıca kullanılınca çok iyi şeyler elde edebileceğiniz şeydir. Mesela herkes tatile gitmek ister ama bunu harcadıkça kazanmayı sağlayacağınız şekilde kullanmanız daha keyif verir ben sürekli bankkartın tatil kampanyalarını takip ediyorum Antalya ya gidip bir haftalık tatilimi gerçekleştirmek için rezervasyon yaptırdım ve 7.500 tl bankkart lira kazandım şahane birşey bu.
