Başta zayıf olma uğruna anoreksik olduğunu sandığım sonradan yavaş bir intihar biçimi olarak yemek yemeyi reddettiğini öğrendiğim eski ünlü. Çok üzüldüm, gencecik birinin yavaş yavaş ölümünü izledik...
Ölüm şekli beni çok etkiledi ya intihar değil ama o vazgeçiş. Ölümü hep düşünürüm daha doğrusu intihar yöntemlerini düşünürüm insanların nasıl öldüğünü vs. Ama bu şekilde hayattan bu vazgeçişle gitmek tam da benlik bir hareket. Eski travmalarım şuan yaşadığım sorunlar derken yine zirvelerde bu yok olma isteği,hisleri. mücadele etme gücüm yok kaçmak istiyorum daha kolay geliyor o bana. Her neyse ilk defa bir insanın ölümünü anladım o isteği o boşvermişliği. Yakın hissettim yani.
Nihal de umarım mutludur istediğine kavuştu kurtuldu bu dünyadan.
ünlü olma arzusu, sevgi arsızlığı, arka planda korkunç bir psikolojik yıkım. ailesine sabır diliyorum.
hayat çok acayip, en fanfinifinfon sandığımız, en her şeyle dalga geçen insanlar, arka planda umudunu en kaybetmiş insanlar. böyle şeyler insana gerçekliğimizi sorgulatıyor.
