iç burukluğu sebebi..
bu akşam bir çok insan o kadehleri senin sazınla kaldıracak.
bir çok insan senin şarkılarını söyleyecek bu gece...
yaşatacağız seni..
"hep yolcuyuz böyle gelir gideriz
dünya senin vatanın mı yurdun mu..."
neşet ertaş- yolcu
ölümünde bile arkasından hıçkıra hıçkıra ağlamayarak dünyaya sitem dolu gözlerle baktım. derin bir nefes aldım. gözlerimden akan yaşlarda bile sükunet vardı. kelimeler boş, gökyüzü çok yakın. afakanlar bastı. bir insanın yaşamını yitirmesinden duyulan acı bu kadar mı erdemli olur usta? halk ozanı neşet abi. benden biri olmayı nasıl bu kadar başardın abi...
'halkın sanatçısı olarak kalmak, benim
için en büyük mutluluk' diyerek "devlet
sanatçılığı" unvanını geri çeviren halkın ozanı neşet ertaş'ı umarım günümüz
şarkıcıları azıcık da olsa örnek alırlar.
anadolu kökenli olmamdandır belki , belkide babadan kalma bir alışkanlıkla tanıdım neşet ertaş ı. çocukken babamlar dinlediği zaman çok bağrıyor, değiştirin, başka şarkı açın diye isyan ederdim. her seferinde babam inatla devam ederdi dinşemeye ve büyüyünce, olgunlaşınca anlarsın dedi. evet şimdi çok iyi anlıyorum. ilk aşık olduğumda sarsılmıştım ergenliğimde cahildim dünyanın rengine kandım diyerek.
anadolunun kalbi temiz, gönlü temiz insanlarının diliydi neşet ertaş. onu gördükçe, onu dinledikçe, o hep ezilen ama ağzını b ir dirhem açamayan temiz insanlar gelir hep aklıma. bugüne kadar ne siyasi, ne sosyal bir tezatlık yaşanmadı. ne prim yaptı türkülerden, nede prim verdi diğerlerine. 1 şarkıyla meşhur olan (olduğunu zanneden) dalkavuklara inat, her zaman efendi, her zaman kibar her zaman arka planda, her zaman temsil ettiği anadolu insanı gibi durdu. şimdi düşünüyorumda, hem şanslıyım, hem de çok şanssızım. yaşarken onu tanımak büyük bir şanstı çünkü bu memlekete bir neşet ertaş daha gelmeyecek. ama yaşarken bir defa olsun canlı canlı onu dinleyememek içimde bir ukte. çocuğuma gururla anlatacağım bir anımda olmadı ama gelecek nesillere ulaşacak olan onlarca şarkı sözü, örnek bir davranışı var. şimdi vefatından sonra heykelleri dikilir kırşehire ve başka bir kaç yere. ama neşet ertaş yaşarken zaten bizim gönlümüze tahtını kurdu. halk müziğinin evveli sendin, gönlümüzde de ahirlik yerin var büyük üstad. yaşa var ol neşet ertaş, şanınla şerefinle...
Anadolu bozkırının sesi, Bozkırın Tezenesi nin benim gönlümde ayrı bir yeri vardı. Türkülerini ve özellikle Yazımı Kışa Çevirdin i kaç defa dinledim, kaç defa çaldım bilmiyorum. Kah saz kah söz kah cilve kah naz dediği gibi sazı, türküleri onun kendini ifade edişi, gönül sesinden bir parça idi.
Sanatçılığının gibi örnek alınacak bi insandı da aynı zamanda.
O gitti, kimler kaldı ne yazık ki.. :
Ülkemizdeki yeni nesil ''sanatçı(!)'' profilini yansıtan örneklerden biri olduğunu düşündüğüm Nil Karaibrahimgil in onu tanımadığını söylediği ve sonrası yaşananlar hala aklımda.
- ''Tanımayabilir gözlerinden öpüyorum''
+ ''benim sayemde meşhur oldu''
- ''Olgun olmayan ham meyve gibidir, aklına geleni konuşur''
Kendisine yapılan saygısızlığa saygısızlıkla karşılık vermiyor usta çünkü konserinde ceketini çıkarmak için bile seyircisinden izin isteyen biri Neşet Ertaş.
Sonrasında Nil Karaibrahimgilin içtenliğine zerre kadar inanmadığım bir mektupla Neşet Ertaş'tan özür diledi.
Neşet Ertaş 2011 de iTÜden fahri doktora ünvanı aldığında ilk sözü şöyleydi : ''Hiç mektebe gitmemişim ben huzurunuzdayım...''..
Baktığımızda, okul okumuş şimdinin sanatçıları arasında sayılan aynı zamanda yazar bu kişi Neşet Ertaş'ın yanında cahil kalıyor.
Yani :
Devlet sanatçısı ünvanına layık görülmüş, üstün hizmet madalyası verilmiş ve UNESCO tarafından ''Yaşayan insan Hazinesi'' ilan edilmiş birini, bu ülkede hem sanatçı hem de yazar olup, tanımıyor bu kişi ve onu ben meşhur ettim diye iddia ediyor.
Ne kadar sonrasında zorunluluktan özür dilese de böyle sanatçı geçinenlere kaldık ve maalesef değerlerimizi bir bir kaybediyoruz.
dünyada hiç ölmemesi gereken insanlar vardır ya , belki bunlar bir elin parmağını geçmez
neşet ertaş da öyle bir insandı.sen olmayınca artık türkülerde garip kaldı.
mekanın cennet olsun güzel insan allah rahmet eylesin..
bugün arkadaşlarla balığa gittik. bir arkadaşım, la şey ölmüş ya dedi. hadi yaaa diyebildim sadece. mekanın cennet olsun. inşallah gökyüzünden alemi seyredersin.
eğer anadolu insanıysanız orada büyümüşseniz dinlemeseniz bile ezgilerinin kulağınıza aşina olmaması mümkün değildir.Çok içten söylerdi.Mekanı cennet olsun.
sağı, solu, türkü, kürdü, lazı, çerkezi, rumu, ermeniyi, müslümanı, gayrimüslimi yani bu toprakta yaşayan dil,din, renk ve ırk ayrımı yapmaksızın tüm insanları bir çatı altında toplayabilen tek ortak değerdi kendisi. Her şeyi bir kenara bırakıp bu ihtimalin ortadan kaybolmasına üzüldüm en çok. Çünkü o yaşarken sanki bir olma ihtimalimiz vardı da o da gidince bu ihtimal hiç kalmadı gibi. Allah rahmet eylesin üstadım. Inşallah ebedi hayatını cennette geçirirsin. Artık dualarıma ekleyecek bir isim daha oldu.
en büyük aşkların dermanı türkülerin sahibi herkesin göynüne değen türküleriyle halkın sanatçısı. kendi değimiyle yorulmuştur artık tezeneyi bırakıp hakka yürüdü. sesi halen göynümüzde yankılanıyor.
Şu ana kadar hiç bir şarkısını açıp dinlemediğim fakat orda burda duyduğum, tam tanımadığım, yüzünü ilk defa bugün anısına yapılmış olan bi belgeselde gördüğüm, feysbukta herkesin bi anda neşet ertaşçı olmasından özledik seni abim yazmasından öldüğünü anlayıp üzüldüğüm türkücü abimizdir. Türkücü adamı tanımasam da üzülürüm ben ama çok yapmacık insanlarsınız lan klavye insanları.
ölüm haberini neşet emmiyi sevdiğimi bilen bir dostun mesajıyla öğrendiğim, ölümüyle bir devri sona erdirmiş bozkırın çığlığı. kimse bilmezdi yolcu türküsünü... benim en çok sevdiğim türküsüydü oysa. bozkırın evladından, bozkırın uruhuna bir selam olsun. neşet emmimin uruhuna:
aşık veysel'e yetişemedim... aşık mahzuni şerif de çabuk gitti... ve son olarak neşet emmi... bir devir harbiden kapandı dostlar. benim için türkü geleneği de bitti. kimse kalmadı, bozkır usulu türkü çığıran.. tüm gayserilileri neşet emmiyi uğurlamaya gitmesini diliyorum... ben gidemeyeceğim, benim adıma gidin... selam söyleyin toprağına, o kadar istediğim halde konserine gitmek nasip olmadı hiç...
ek: sözlüklerin bu kadar ilgili olmasını, bu adamı önemsemisinden mutluluk da duymadım değil. hatırlıyorumda, ilk zamanlar benim gibi birkaç kişi dışında kimse anmıyordu. belkide kıro, cahil, görmemiş olarak nitelendiriliyorduk. ama ölümüyle gördüm, bu vatana dair umudum arttı. neşet emmiyi bir kere dinlemiş insan gönül dilinden anlar.
aramızdan yitip gitmiş, sonsuzluğa uğurlanmış büyük usta. allah rahmet eylesin. babam çok severdi kendisini. hala arada tozlu raflardaki kasetlerini çıkarır dinlerdi, dinletirdi... ailemizden biri gibiydin usta. sen gittin içimiz yandı.
tam bir sanatçı. bugün hayatını kaybetmiş o yüzden çok üzgünüz. gençlik dönemleri kırıkkale de geçmiştir. iyi değil diyenler birkaç şarkısını dinlesinler sonra konuşsunlar. hoş iyi değil diyen şarkıdan ne kadar anlıyorsa.
tv'de altyazısını görünce inanamadım hakikaten. çok çok üzüldüm. kaç gündür pc'nin yüzüne bakmazken hemen bilgisayarı açıp bir şeyler yazmak istedim onun için.
bu satırları bile yazarken gerçekten çok üzülüyorum. içimde bir şeyler dönüyor. karnımda. çünkü beni ağlatan tek şarkıyı o söylemişti.allı turnam'ı o kadar sevdim ki kopamadım. bırakamadım. daha yeni tanımıştım oysa ki neşet ertaş'ı. şimdi içimden keşkeler geçiyor. ağlamak istiyorum. allı turnam'ı dinlerken ağladım gibi.
onu çok geç tanımışım. bana göre çok erken gitti. daha dün leyla ile mecnunda esprisi yapılırken güldüm. bugün allı turnamı söyledim.
