Mutluyken bile çok düşündüğüm için zihnen yorgun hissediyorum.
Mutsuzken zaten “neden mutsuzum?” Diye düşünüyorum bunda anormal bir durum yok. Ama insan neden mutluyken bile bir şeyleri düşünmek zorunda kalır ki? insan mutlu anında “acaba ne zaman bitecek, bunda da vardır bir bit yeniği” diye düşünerek yaşayabilir mi?
Bir ömür melankoliyle paranoya arasında geçer mi?
Zihnimin dişlileri kısa bir süreliğine de olsa “bir gün düşünmeden mutlu olabileceğin günler gelecek” avuntusuyla şalter indiriyor.
Herkes istifa veriyor restoran kapanıyor. işsizlikten korkuyorum. Kalitesiz bir yerde çalışmam. iyi bir mutfak bulmak zor. Kaygı duyuyorum. Nefret ediyorum bundan.
Arkadaşım laktozsuz kahve sipariş etti bi tatmak istedim. iki yudum aldım laktozsuz olmadığını anladım. O kahveyi yapan orospu çocuğunu sikiyim. Mide ağrısından uyuyamıyorum.
mutluyum, ancak hayatım son günlerde aşırı monoton ve düz bir şekilde geçmekte...isveçte aşırı sıkılma hastalığı gibi bir şey vardı, işte onun hafif hali bende var...tabi şimdilik...
Biri yanıma sokulup, derdini anlatırken ağlayacak kadar kırılgan, sevincini paylaşıp mutluluktan havaya uçacak kadar kararsız bir ruh halindeyim şu an.
Hayat çok acımasız, değişken aynı zamanda sürprizlerle dolu. Ruh halimizi hayat şartlarına uyarlamak gerçekten çok zorr:(
Öylesine bakayım dediğim rüya tabirleri bile en korktuğum şeylerin başıma geleceğini söylüyor. Savaşmaktan çok yoruldum. Uzun süredir de bıraktım zaten. Böyle yavaş yavaş sona doğru sessizce gitmeyi de kendime yediremiyorum.
Karanlık günler olacak. Düşeceksin de. Yaralar da açılacak. O zamanlarda şunu unutma: Tünel bitecek. Kalkacaksın da. Kabuk da bağlayacaksın.
Bir şekilde hayat devam ediyor. iyisiyle kötüsüyle. Dibe de batıyorum, yüzeye de çıkıyorum. Hangi halde olursam olayım bir şekilde çürüyüp gideceğim. Bilmiyorum son zamanlarda en büyük motivasyonum bu. Hayatla ilgili problemleri öteye iteledim, devam ediyorum. Dermansız bir dert değil en azından diyorum. Hayat enerjim saliselik bile değişiyor. Bir saniye öncesiyle bir saniye sonrası aynı olmuyor. Kendimi, bir şekilde bitecek, bir şekilde geçecek diye motive etmeye çalışıyorum. Çoğu zaman işe yaramıyor ama yaradığı nadir zamanlar da oluyor. O işe yarayan nadir zamanlardan güç alıyorum. işime gücüme odaklanmaya çalışıyorum.
