Gecen sene bi 9-10 ay bir isyerinde calistim.
Sabah 7:30 da isbasiydi.
Biskuvimi kahvemi aliyordum kahvalti niyetine, bilgisayardan gazete okumaya basliyordum. Le monde, liberation, new york times, news week, guardian, sozcu, cumhuriyet, hurriyet, milliyet, sabah.
Yardiriyordum bi saat. Sonra 8:30 da calismaya basliyordum.
Pelin batu nun paralel evrendeki ikizim olduguna inanirim. Kendini gerceklestirmis ikiz.
Onca trajedi basimdan gecmemis de ben her seyi bosvermemisim de her sey yolundaymis gibi bi hissiyatti her sabah gazete okumak.
Bugunku mutluluk sebebim.
Yan masada kucuk bir kiz bebek agliyordu. Onu biraz sevdim. Aglamasi durdu. Bana gulucuk atmaya basladi:)
Sonra eve yuruyordum. Isikli ayakkabili bi oglan cocugu gulucuk atarak beni takip etmeye basladi. Annesi zorla dondurdu:)
Bu tatli veletlerin yarattigi mutluluk bana bi hafta gider. Ihih
benim ne kadar mutlu ya da mutsuz oldugumu dis gorunusumden direk anlarsiniz.
mutluysam bakimliyimdir, mutsuzsam bakimsiz.
derdim ne bilmiyorum.
kalbim bos. herhangi bir ask acim yok.
neden mutlu degilim?
neden bakimli degilim?
genel bir yorgunluk var sanirim.
yillar yordu beni.
