kafamda kurguladığım herhangi bir hikayenin içinde bile huzurlu hissedemiyorum kendimi. başka bir meslek, başka bir şehir, başka bir ben... kaygısız bir hayatın olabileceği fikri dahi uzak geliyor. hep eksik birşeyler var sanki. artık telafisi de mümkün olmayan hatalar yapmışım gibi, o treni kaçırmışım gibi...
her geçen gün, bir insanın hayatta elde edebileceği en değerli şeylerden biri; hatta belki de en değerlisi olduğunu düşündüren büyük nimet. allah herkese aradığı huzuru bulmayı nasip etsin. gerisi yalan dolan...
