Bizden sürekli uzaklaşan ama sanılanın aksine geçse de bitmiş olmayan.
Koşarak ya da yürüyerek yanımızdan kaçıyor ve tabanları aşınıyor, üstümüzde izini bırakıyor ya işte, eksiliyor ve kanıyor, çizgileri belirsizleşiyor, o vakit o da durmadan değişiyor. Bir zamanlar birbirini pek iyi tanıyan iki kişinin bir yaya geçidinde yüz çevirmeleri gibi geçmişleri de birbirlerini tanıyamayacak şekilde farklılaşıyor. Sadece biz değil geçmişlerimiz de ayrışıyor. Geçmiş de unutuyor.
"...Biliyorum her bir gölgede kalmış olanları, biliyorum tam şu köşeden geçip gidenleri, birisini bekliyor ve bir tebessümle bakıyor, yüzüme ağır bir öğle vakti. Belki olmasını istediklerimdir ya da geçmişte değerini bilemediğim anlardır, tam şu anda içimde yeşeren anıların ressamı. Belki de hülyalarımdır, geçmişten gelen kumru seslerini bile şarkıya dönüştüren..."
"...Çok eskilerden laf açıldığında, acı çeken bir ruh gibi gıcırdıyor sandık. Bir şeyler hatırlıyor sanki ve ağıtlar yakıyor, tüm hayallerimin önüne kurduğum eski surların dibinde, halen birini bekleyen yetim ruhuma..."
(Pendik Sevdası ve Elvedası, Recep Özcan, Bursa 2011)
elimde olsa geçmişimi silerdim o kadar hatírlamak istemediğim kötü anı var ki ama insan beyni unutmuyor işte o anılar her an karşıma çıkabiliyor aklıma gelebiliyor.
"geçmiş tuhaf şey. hep yanınızda taşıyorsunuz. bana öyle geliyor ki on, yırmı yıl önce olmuş şeyleri düşünmeden geçirdiğiniz bir saat bile yoktur; ama yine de çoğu zaman geçmişin, bir tarih kitabındaki bir sürü bilgi gibi, öğrendiğiniz bir olgular kümesinden ibaret kalması dışında bir gerçekçiliği olmuyor.. derken rastgele bir görüntü, ses veya koku ama özellikle de koku sizi bir anda alıp götürüyor ve o zaman da geçmişi hatırlamakla kalmıyor, içine giriyorsunuz"
Gerçekten tuhaf bir şey. içinden hem çıkamıyorsun hem de tam olarak giremiyorsun.
Büyük bir çıkmazdır. Kişi, bir daha asla dönemeyeceği bu zaman diliminin içinde çaresizce bocalayıp dururken, bugününü ve yarınını da kaybeder. işin trajik kısmı ise bunu kaybettikten sonra fark eder.
Şimdilerde geçmişi özlüyorum. Ne farkındalık vardı ne de yapmak zorunda olunan şeyler. Telaşsız heyecanlı olan günlerdi. Zaman her şeyi değiştiriyor...
ekşi sözlükten esinlendiğim ve şimdi de paylaşmak istediğim bir entry şu şekilde;
beraber yaşanılmaması ve asla düşünülmemesi gereken, adı üstünde olan... geçmiş, gitmiş, bitmiş.
nostaji hastalarının ve belki de ben de dahil özlenilebilen bir şeydir ancak geçmiş geride kalmıştır ve bir daha o zamanlara dönüş yoktur çünkü yaşanmış ve bitmiştir tıpkı dün gibi. o yüzden geçmişimizle yüzleşip geleceğe olumlu bir şekilde bakmamız gerekir bence.
