her ortama "ben kimseye ihtiyaç duymam" havasıyla girip, sonra birine tutunmadan var olamayan adamlar. genelde özgüvenle karıştırdığı boş bir kibri vardır. iki kitap ismi bilir, üç film repliği, bir de spotify playlist. ama ne hayata dair bir derdi vardır, ne de kendine dair bir sorgusu. Çok konuşur, çünkü susarsa yüzeyinin altı duyulacak diye korkar.
konuştuğu konular, ilgilendiği işler, zamanını ayırdığı insanlar... hayat boşluk kaldırmıyor. iyi bir gözlemci olduğunda kadınları da, erkekleri de anlayabilirsin.
yaşadığı ilişkileri haddinden fazla detaylı anlatan adama hiç gelemiyorum ben. x kişi ile dün gece beraber olduk de geç amk, yok şöyle beraber olduk, yok şahsın memeleri bu kadar büyüktü, yok şöyle bitirdik .... net bir şekilde hayatımdan sktr edilme sebebidir.
yanındaki kadına (sevgili, eş, manita vs ne diyorsanız) bakın, o erkeğin boş mu dolu mu olduğunu anlarsınız.
unutmayın... bir erkeğin koluna taktığı kadın o erkeğin terazisidir. hiç şaşmaz, erkeğin kilosunu gramına kadar gösterir.
