Aşk hakkındaki geçmişteki fikirlerimi iptal ediyorum.
insanın insana mutlak bağlılığı, sevgisi, samimiyeti, teslimiyeti söz konusu olamaz. Bugünün toplumunda aşk diye tanımlanan şeyi zaten hep reddetmiştim. Hadi birbirimizi sevelim, güzel vakit geçirelim, evlenelim, çalışalım, çoluk çocuk mutlu bir yuva.. bu zaten başka bir şey bunu değerlendirecek değilim. Hayvanlarda birlikte yaşayıp çiftleşiyor.
Ama gerçek manada aşk da iki insan arasında sanırım tecelli edemez. sözle idrak edilemeyecek o noktaya varılamaz.
Ve gençken itiraz ettiğim imam gazali nin ihyada geçen sözü:
"Aşk, şehvette ifrâtın genişlemesi demektir ki bu, hiç bir düşüncesi olmayan boş kalbin işidir."
zaman, mekan, hayat şartları sebebi ile genellikle geç kalınan, bulunduğunda da kolay harcanabilen duygu. insanın ne yaşarsa zirvede yaşadığı, sevgi, değer, ilgi, tutku, acı, gözyaşı gibi duyguların asla normal olmadığı durum.
Bi taraftan birinde eninde sonunda biten hadise ola ki bitmezse zaten mükemmel fakat mühim olan uzatabildiğiniz süre zarfı yalnız bittiğinde de uzunluğu kadar acı verir.
Erkek kendi değerini düşük gördüğü zaman veya karşı cinsten kız tavlama şansının az olduğunu hissettiği zaman aşık olur. Yani aşk, beta erkeklerin "en azından bir kızı tavlama şansım artsın" düşüncesiyle geliştirdiği bir modifikasyondur. Mantıklı bir duygu değildir.
Filmlerdeki romantik erkeklerin yaptığı gibi kız tavlayamazsınız gençler, beyninizi yıkıyorlar. Keşke gerçek olsa ama filmlerin gerçekle hiçbir alakası yok.
Kızlar aşık olmaz. Kızlar atalarından kalan duygusal şoka dayanıklılık kabiliyeti sayesinde ne kadar severse sevsin 1 haftada unutur.
Şu yalak z kuşağının sikko sikko tanımlarına maruz kalmış, beşerisi ve ilahisi olan, tek kelime ya da cümleyle açıklayamayacağımız ama en azından duygu yoğunluğu hali diyebileceğimiz kavram.
Az önce başka bir sözlükte şöyle bir açıklama okudum.
"birini alıp komple içine sokmayı istemektir. o kadar çok seversin ki hiçbir şey ifade etmeye yetmez o sevgiyi. içine girsin ve kendi anlasın nasıl sevildiğini."
Bundan daha net açıklayan bir cümle var mı gerçekten?
Doğru insanı yanlış zamanda sevmektir, aşk kaybetmektir aşık olan kimse kazanmaz sadece kaybeder çünkü aşık olduğun insana hayır diyemezsin yada seni üzdüğünü sana zarar verdiğini bile bile yanından uzaklaşamazsın bu yüzden seçim yapıp ya kendi hayatına yada onun hayatına kendini adaman gerekir bu yüzdende aşk her zaman yoğun ve yorucu bir deneyimdir... belki gelecek vaat etmez ama sürdürebilinir bir kısmı vardır, bu kısmı içinse olabilecek tek yol; bazen ondan uzaklaş ki dünyanın neden anlam kazandığını hatırla.
Flaubert'in aşk tanımı: "Merak. Birine karşı, ansızın, bir merak duymaya başlarsınız, korkunç bir merak. Onu tanımak, onunla doğmak, dünyaya onunla yeniden gelmek tek amacınız haline gelir. Aşka en uzak cümle, senden nefret ediyorum değil, bilmek istemiyorumdur."
