insan zaten annesinden önce ölmezse annesi ölür sonra evladı ölür. yani kötü de olsa çoğu insanın başına gelen veya gelebilecek bir şey eğer annenizden önce ölmezseniz.
annemiz öldüğünde, arkasından "keşke" ile başlayan bir cümle kurmakta zorlanıyorsak, yaşarken kıymetini anlamış ve sorumluluklarımızı yerine getirmişiz demektir.
üzülmemek tabi ki elde değil, lakin yaşamak esastır.
çok üzücü bir şey ancak üzünülmemelidir bence çünkü üzülünce insan depresyona giriyor. artık hiçbir ölene üzülmüyorum. ölüm allah'ın takdiri. kendimi artık üzmek istemiyorum hem kendine iyi baksaymış. sonuçta zaten annemle iyi kötü yaşadık birlikte.
Henüz birinci sınıfa yeni başlamıştım. Gelecek sanıyordum.. sayıları öğrenmiştim ve günleri sayıyordum.. takvim yaprakları biriktiriyordum. Gelecek sanıyordum bee. Ne kadar saf ve masumdum.
Ruhta büyük bir delik oluşturur ve o delik hiç kapanmaz. Benim deliğim 8 yaşına girecek önümüzdeki haziran’ da. inşallah annemin mezarını ziyaret edemeyeceğim bir uzaklığa gitmek zorunda kalmam. Artık hiçbir şey elimde drğil… zaten ailem ve galatasaray olmasa çoktan yerleşmiştim yurt dışına. Çok büyük bir anlamsızlık var ortada.
çocukluğumuzun bir yanı yok olan hayat demektir.
bazen imrenirsin
kimse bunu fark etmez,
hissetiyorsun ama ,
bir şey de diyemiyorsun, öyle garip bir duygu.
rabbim gecinden versin.
rahmetle .....
3 ay sonra 1 sene dolacak.
Soyle diyim yasamayana. Her seyden once alisiyor insan, alisabildigi kadar. Dolmuyor o his ve hic dolmayacak. O icindeki ozlem, guzel anilarla daha az acitacak.
Bundan sonra ölüme bakisin cok degisecek. Mesela cok sevdigin bir komsun vefat ettiginde ya da tanidigin genc bir insan, eskisi kadar uzulemeyeceksin. Celik gibi sertlesiyor ve soguguyorsun ölüme karsi.
Herkes olecek. Ben de olecem. Allah huzurla, acisiz alsin canimizi.
Evlat için hayatın tanımıdır. Bir insan hayatı gerçek anlamda çok yakınından birisi ölünce anlıyor ancak. Gözünün gördüğü hiçbir şeyden korkmayan, ucunda ölüm olsa dahi gözünü kırpmadan atlayan ben, Babam öldüğünde çocuk gibi bir süre her şeyden korktum. 5 yaşındaki velet gelip bana "böö" dese ondan bile korkardım. Çünkü artık babam gitmişti ve beni kim koruyacaktı ki? işte o sürede anladım hayatta ölüm diye bir şey olduğunu. Rabbim kimseyi anasız babasız bırakmasın.
Bütün anneler özeldir. Ama benim annem bir başkadır.Hep benimle büyümüş gibi hissediyorum. Başkaları dikkat etti mi bilmem ama ben annemin büyümesine şahit oldum. Her çocuk bu durumu yaşayamaz. Dört bir yanını saran o duvarları nasıl yıktığını gördüm. Oysa ona doğru yolu gösteren bile yoktu. Dedim ya her anne özeldir ama o hep başka oldu. Annemi , çoğu kez hayal kırıklığına uğratsamda o hep inanmayı seçti. O kadar çok inanırdı ki bizi bile inandırırdı. Bazen akıntıya karşı kürek çeker. Ama dedim ya o kadar inanırdı ki akıntı bile tam tersine dönerdi. Bi de her yaptığı şeye kalbini verir. Ah unutmadan onu o yapan söylemleri vardır. Bize ışşş yapar hep. Işşş yapmak sarılmak demektir onun dilinde. Belki ileride biz de çocuğumuza ışşş yaparız. Hep kötü bir şey olacak korkusuyla yaşar. Kötü olaylara alışkındır, ama kabullenemez. Hani bazı insanlar için deriz ya çocukluğunu kaybetmemiş , benim annem de hiç kaybetmemiş. Bunu her gün onun gözlerinde görebiliyorum. insanları sevgiyle kucaklayışında görebiliyorum. Bunu annemin çatık kaşlarında görebiliyorum. O munzur gülüşünde hissedebiliyorum. Annemi, Kendine has renkleriyle sesleriyle , kelimleriyle seviyorum.Eğer bir gün anne olursam ışığım o olacak.
Annemin ölmesi demek dünyamın kararmasına neden olur. Yukarıda saydığım ve sayamadığım tüm şeyleri kaybetmek demek. O ölürse etraf karanlık olur . ben karanlıktan korkarım.
