an itibariyle küs olduğumdur. çok söyleniyor sözlük bildiğin gibi değil. allah başımızdan eksik etmesin de bi şey istediği gibi olmayıverdi mi bıdır bıdır bıdır saatlerce susmuyor*. ama çok severim can mıdır candır o ayrı*.
haklı olsa da söylediklerinde "şimdi küstün mü bana sen?" diye gelir.
onu anlatmaya yetecek kelimeler var mıdır bilinmez ama, onu anlatma dürtüsüne gelince kelimeler zaten anlamsızlaşır, seçilemez.seçilse de bulunsa da yakıştırılmaz, çünkü daha güzeli olmalıdır.
aslında ne onlar anlatabilir anneliğin ne olduğunu ne de biz annenin ne olduğunu, anne sevgisinin nerde başlayıp hiç bitemediğini, bir kez daha anlaşıldığı zamanları ve zaman geçtikçe ne kadar büyüdüğünü, zamanla yanında kaybetme korkusunu nasıl barındırdığımızı anlatamayız.
işte yine kelimeler çoğaldıkça, anlamsızlaşıyor.çünkü o anne. beniiiiiiiiim annem!
kırk yaşına da gelsen, boy boy çocukların da olsa, her hasta olduğunda, çaresiz kaldığında, canın yandığında aradığın, beklediğin, kendine şaşırdığın, özlediğin..karşılıksız sevginin yegane meleği.
peki annenin seni yıkamaya son verdiği yada artık seni annenin yıkamasının nihayetlenmesi gerektiği düşüncesi bi takım uzuvların kıllanmaya başlanması ile paralellik göstermesine ne demeli.
annem! canım, mis kokulum, sultanım o benim.
biraz önce geldi yanıma sarıldı sıkı sıkı sanki beni son görüşüymüş gibi. öptü yine koklayarak, buklelerimi bozdu, gülümsedi "çok güzelsin" dedi. elindeki suyu yanıma bıraktı ve gitti. eriyorum şuan beni benden aldı bu kadın.*
sevgisinden asla şüphe etmediğim tek insan. onu kaybetme korkusu bedenimi sarar arada bir de olsa. ağlayamamak gibi bir eksikliğim olmasına rağmen o zamanlarda hemen dolar gözlerim. ne yaparım bilmiyorum sözlük düşüncesi bile nefesimi keserken...
Anneme baktıkça korkuyorum aslında; birini bu kadar çok sevmek, bağlanmak, her zaman bağışlamak. Başka biri için yaşamak.
beyaz bir melektir o. sarılıp uyursun, güvenlidir kolları. bir kokusu vardır ki güllerden güzel, bir sarılır ki sana sen ağlarken daha çok ağlarsın. bir üzersen onu, içinde bir sızı.incitilir mi anne? ne güzel bir reklamdı #bir tek annem olsun bana bir şey olmaz#
öncelikle biz uslu olup tanımımızı yapalım.
anne; dünyadaki en değerli varlıktır. candır, canandır.
lakin, bazen..
bazen anne insanı çileden çıkartır.
herkesin derdi kendinedir ya. bu da aynı hesap. lakin bir annenin en büyük hatası, sonradan özür dileyeceği lafları sarfetmesidir. ve kendi zamanındaki anne-oğul ilişkisiyle bu zamandaki ilişkiyi karşılaştırmasıdır.
ben bu gece anneme göre her şey oldum. pislik oldum, pis oldum, pezevenk oldum, tembel oldum, iğrenç oldum, düşüncesiz oldum, bok kafalı oldum.. yani ağza alınabilecek her şey oldum. belki milyonuncu kez söylediği " yazıklar olsun sana! " lafını da işittim.
kızmıyorum ona böyle zamanlarda. onu da anlamak gerekir diyorum. ama böyle tamamiyle yolumu kaybetmişken bir de onun sözleri, bıçak gibi kesti tenimi. kanattı.
bazen düşünüyorum da, bir evlat hiçbir zaman mı annesinin gözüne giremez? bir kere bile övünülemez?
sanırım annemin benim hakkımda övündüğü tek vakit, üniversiteyi kazandığım günlerdir. onun dışında her ne kadar gülüp geçsem de kendisinden işittiğim güzel sözler, bedduaların yanında 0 kalır.
ha, annemdir. canımdır, canımdan ötedir. lakin bazen her şeyi yakıp çekip gidesim geliyor be anne..
yeri dolmaz, dolamaz, kimse onun kadar fedakar olamaz, kimse onun kadar şefkatli konuşamaz, kızdığı zaman bile kimse onun kadar tatlı olamaz. ölümden bile onun eksikliğinden korktuğum kadar korkmadığım, onu kızdırdığım zaman bile bana bağırdığı için değil onu üzmüş olduğum için kendimden nefret ettiğim, başımı kucağına koyduğumda saçlarıma dokunan elleriyle bütün huzursuzluğumu bir anda giderebilen, bir insanın birlikte yaşama şansına erişebileceği en güzel varlık. yanlış yaptığın zaman "eyvah annem çok fena kızacak yaa" diye korkmak bile müthiş bir duygudur aslında, çünkü anne oradadır ve yaptığın her ne olursa olsun kızsa bile seni açık kollarla bekliyordur. dünya üzerinde gururumu bile kırsa - ki asla yapmaz - unutup yine beni sevmesi için kollarına koşacağım tek insan.
