Genelde kulaklığımı takıp yürüyüş yaparken kendi kendime bu düşüncelerden arınmaya çalışırım. Eğer duygusal şeylerse bazen ağlamak rahatlatıcı olabiliyor.
Kendini bir yere ait hissetmediğin oluyor mu? Bununla nasıl başa çıkıyorsun?
Bilmek değişen bir unsurdur. Bazen az bilmek, bazense çok bilmek mutsuz hissettirir. Hatta öyle ki bazense hiç bilmemek. Tamamen konfor, düşünce ve his gibi benzer şeylere bağlı bir durum.
Bir insandan anında soğuyabilmek kötü bir şey midir?
Bazen bende oluyor da. Durduramıyorum kendimi.
Tabii ki itlaf edilmeli. Yoksa Çin'e satılmalı. 10 milyon sokak köpeğine harcayacak param yok benim. Barınak yapılması aptalca kısırlaştırmak da mümkün olmayan bir fikir.
