ben bu yazıyı sana yazdım

Gecelerimi zaptetti o...

Geçenlerde tartıştık gecelerimle,

-"biz zamanında güneşten kaçtık, sana sığındık, sen bizi bağrına bastın, bizi sevmez başkaları ama sen sevdin, senin gündüzün yoktu biz vardık,şimdi aynı sen bizi zapteden bir eşkiyayı seviyorsun, yılların dostluğunu hiçe saydın sen...
Unuttun mu, sen yalnızlığı alırdın koynuna, biz sizin üstünüzü örterdik, sen sevdiğini, yalnızlığı da kaçırdın şimdi, küstürdün.."
- "yalnızlık buralarda bir yerde, benimle olmalı hala" dedim, "görmüyor musunuz? Hala yalnızım, Hala kimseler yok yanımda"
-"ama aklında var" dediler, "aklın yalnız kalamıyor artık, zihnindeki o koskoca, kapkaranlık boşluk kayboldu, zihnin meşgul artık, bizi sevemeyecek kadar yorgun.. biz de seni terkediyoruz yalnızlık gibi, artık herkes için neysek senin için de oyuz, senin gecelerin değiliz artık, geceleriz artık"

Ve gittiler, her gün uğruyorlar ama eskisi gibi değiller, bana yabancılar artık. Onlar için üzüldüm, kendim için değil. Belki de hastalıklı bir ilişkiydi onlarla aramdaki, bağımlılıktı belki de yalnızlık, gecelerim ve benim aramdaki şey. belki de iyileştim şimdi, normale döndüm.

Gecelerimi kızdıran adama yazdım ben bu yazıyı, bir işgalciye yazdım...