ankara bahceli'de bulunan acayip, guzel, sessiz, sakin, egzantirik, megzantirik, egzotik her neyse cok iyi olan mekan. sahibi ise gercekten tatli bir adamdir. arkadas grubuyla, tek veya sevgiliyle gidilebilir, fark etmez. gidip bir kitap okuyayim derseniz, calismamiz lazim sakin bir yer bulalim derseniz (sikintidan patlama noktanizda bir anda gelen ikramlar cay, sicak cikolata, kahve, bitki cayi vs. ile ayrica sevklenebilirsiniz.), kafa dinleyeyim derseniz gidebileceginiz bir yer. ola ki giderseniz kucuk bir tavsiye her masayi inceleyin.
özellikle köy okulunda okuyanların çok iyi bildiği zamanlar. yağmurlu havalarda düşüp ıslandığınız da o sobanın varlığına daha çok sevinilen zamanlar. kızlı, erkekli hep birlikte o sobayı yakmanın, yakabilmenin heyecanı ile dolu zamanlar.
yeşili kamiyoni moxti mendemiyoni
ma duyla va maxenen xanumi gomiyoni
atinaşi minare bozo si ekçopare
nanaskani va momçu babaskani bilare
hayde e bozomota avla kocedu tuta
giyona oxorişa egonkta do cegonkta
çaylaksınızdan sonraki en yıkıcı kelime. gerçi bu kelimeyi sağ framede falan göremezsiniz. direkt giriş sayfasın da görürsünüz ki bu çok daha can yakar. *
--spoiler--
"insan saldırganlığı, önyargı ve yabancı düşmanlığı" nı konu alan bu çalışma, dünya bir nükleer tehdidinin gölgesi altında yaşarken, ülkemiz - siyasal şiddet oalylarının en acı deneylerini geçirmişken, almanya'daki yurttaşlarımız yeni bir nazi saldırısı ile karşı karşıya iken, küçük de olsa bir katkıda bulunabilir düşüncesi ile yazıldı. bu çalışmada, insan saldırganlığı, önyargı ve yabancıdüşmanlığı ile ilgili olarak ileri sürülen görüşleri, genel okuyucunun anlayabileceği bir dilde özetlemeyi, yorumlamayı ve yaşadığımız özgül durumlara uyarlamayı denedim. doğru, "tanrı büyük ama, tekne küçük", yaşadığımız sorunlar için de geçerli bir umutsuzluk ve duyumsamazlık kaynağı mı olmalı bu? bence değil.
--spoiler--
araba ile hava atmanın bir üst modelidir. genellikle motorlar ile gerçekleştirilen bu eylem, yurdum gencinin sıkça başvurduğu, özellikle kız gruplarını gördükleri andan itibaren gaza asılmalarıyla perçinleşen veya yürüyen genç erkekleri görünce kendi çaplarında ezikliklerine(!) gönderme olsun diye yapılan boş hareketlerden birisidir. insanı deli edecek cinstendir.
rubik küpü, bildiğimiz diğer adıyla zeka, sabır küpünün bir değişik modelidir. rubik küpte, küpün her yüzü aynı renkte olması gerekirken, bunda küp açık bir haldedir ve tekrar küp yapmak asıl amaçtır. sabrın sınırlarını zorlayan, belli bir yere kadar gittikten sonra ha bitti, ha bitecek derken iyice karman çorman olan, beceriksizseniz 1.5 saatinizi yiyen, bitirmeden bırakılamayan, her ne kadar insanı deli etsede müthiş zevkli zeka oyunu.
--spoiler--
bu bayram dilimizin bir kelime kaybettiğine iyice inandım. "tandır" gibi, "kağnı" gibi artık yaşanan hayatta, yeri kalmamış, şöyle böyle bir kelime değil; zarif, ince, medeni bir kelime.
kapıyı çalan çöpçünün pos bıyıkları arasında onu aradım. Yok!... bahşişini alan bekçinin kavlak dudaklarından onu bekledim. yok!... bakkalın çırağından, sebzecinin yamağından, kasabın oğlundan onu işitmek istedim. yok!...
ipek mendilini alan oğlan, eşarbını kıvıran kız, iki buçukluğu cebine indiren manav, üç gün kapımızı kim çaldıysa hediyesini aldı kim aldıysa bana o beklediğim kelimeyi vermeden gitti!
iki yüz kuruş yazan taksinin şoförüne iki yüz elli kuruş veriyorsunuz. Taş gibi bir sükut!
Kitabından sevgiye bahsettiğiniz genç adamla karşılaşıyorsunuz. Hakerete benzer hissiz bir selam!
Tramvayda, ayakta kalmış bir kadına yerinizi veriyorsunuz. Yüzünüze, burun delikleriyle yüksekten bir bakış!
Ve hiçbirinin dilince aradığınız o ince, o kibar, o insanı insan yapan güzel kelime yok!
Geçen yıl, Atina'da bindiğim bir otomobilin şoförü, bana bu kelimeyi on kuruşluk bahşiş için söylemişti: Hem başından kasketini çıkararak hem de kelimenin başına bir "çok" ilave ederek.
Roma'nın en büyük otelinde oda hizmetçisi kız, yine küçük bir hediye karşılığı zarif vücudunu nezaketle kırarak bu kelimeyi dudaklarında tebessümle süslemişti.
Bir kelime deyip geçmeyiniz. Cemiyet hayatımızdaki birçok şikayetleri bu kelimenin yokluğuna bağlamak bile mümkündür.
Düşünüyorum: Artık lügat kitaplarında beyaz kağıdın kefenlediği bu ölü kelimeyi nasıl diriltsek? Acaba belediye bu kelime için fiyat listesi yapamaz mı?
Hiç olmazsa çarşıda, pazarda, iş hayatında canımız istediği zaman listeye bakar, parasını verir ve içimizin özlediği bu üç heceli sözü duyarız!
Haaa! Affedersiniz, deminden beri, yana yakıla hasretini çektiğim bu kelimenin ne olduğunu söylemedim değil mi?
--spoiler-- klasik tepki : "sıraya geç kardeşim." neoklasik tepki : "şeker kardeşim, sıraya geçiver." realist tepki : "sıra var." sürrealist tepki : "sallandıracaksın bunlardan ikisini kızılay'da, bak bir daha yapabiliyorlar mı? romantik tepki : "beyefendi galiba sırayı görmediniz." modern tepki : "efendim insanımız eğitimsiz. Halbuki Avrupa'da..." postmodern tepki : "ulan beyefendi, sıraya geçsene!" uzlaşımcı tepki : "acelesi olmasa öne geçmezdi, üzmeyin garibi..." devrimci tepki : "altyapı sorunları çözülmeden halkımız sıraya geçmez. devrim olunca herkes hizaya gelecek." yazgıcı tepki : "iki dakika fazla beklesek kıyamet mi kopar? kısmetse hepimizin işi görülür." rölativist tepki : "ön ve arka kavramları görecelidir. o tarafın ön taraf olduğuna kim karar verdi. öne geçtiğini zanneden, aslında arkaya geçmiş olabilir." berkeleyci tepki : "efendim, algılanmayan şeyler yok demektir. bakmayın o tarafa, adam yok olur." kötümser varoluşçu tepki : "sıkmayın canınızı, şu anın tadını çıkarmaya çalışın. bakın ne güzel hayattasınız ve birileri önünüze geçebiliyor." evrensel ilkeci tepki : "insanlık bir bütündür. birimiz hepimiz, hepimiz birimiz için. dolayısıyla birimiz öne geçince, aslında hepimiz öne geçmiş oluyoruz."
--spoiler--
