Bu sene fahir atakoğlu ve gürer aykal konser biletlerini son güne kadar satışa çıkarmayıp, son günde biletler tükenmiştir ilginize teşekkür ederiz yazısıyla bizimle dalga geçen etkinliktir. Biz de yedik değil mi(!) adamlar konseri pavyon gibi kapatmışlar şaka gibi şaka...
Yıllarını verip okuyan araştıran kişilerin cübbesini siyasilere giydirmektir. Yoktur , sığdır. Bizde bilim ssk, yol , yemek , maaştır. Araştırma görevliliği memurluk gibi görülür. Ki çoğu da öyledir. Kitap okumayı sevmeyip, bilimle uğraşıyorum diyen gördü bu gözler. Gerekçesi fen bilimlerinde olması. Kafa lise öss kafası ama ben fenciyim kitabı sözelciler okur. Bize yerleşemedi böyle şeyler. işte o yüzden toplumları ahmet mehmet değil zihniyetleri belirler.
Baş belası. dolma parmaklı biri icat etti herhalde. kimse basamasın diye. gitarı kırmazsam iyidir. o derece sinir bozucu. sende inat bende inat. O ses çıkacak. taktım.
berbat bir şey.
insan hiç sevdiğini düşündüğü sporu yaparken ortasında kendini boğulmuş hisseder mi?
hep aynı hareketler . napıyor bu insanlar? niye geldim ki şimdi ben?
iş yerinde yapa yapa bitmeyen işler. çalan telefonlar. off ne bitmez derdiniz varmış arkadaş!
yaz vakti binsem gemiye ispanya benim italya senin oh ne güzel. brezilya Arjantin derken... şöyle yerinde güzel bir tango seyretsem...
kısır döngünün ülkesi türkiye yok yere ölenlerin sakıza dönen uyduruktan dizi senaryoları zengine düşen fakir kül kedileri hayaller hayatlar...
şikayet etmeden kahveden aldığım o tat gibi olsa muhabbetlerin arkadaşım sevmiyorum cefakar kadın triplerini. sıkılıyorum senden de haklısın derken bile ...
üff bana ne akşam ne yemek yapacağından sanki memleket meselesi. girme facebook'a herkes mutluluktan sosyallikten kırılıyor. silah zoruyla mı tutuyorlar ki bu insanları bir arada? herkesi inandırsalar bizi ezseler ne olacak bu ne bitmez tükenmez açlıkmış arkadaş!
üstüme üstüme geliyor çoğu zaman...
kendine yabancılaşmanın boğuculuğudur sıkılmak. ezelden beri var mezara kadar gidecek. ya da zamanla o huzur bulunacak.
kırmızı kırmızı dikkatimi çekti raflarda. ben bunun keşif coğrafya olanını ara ara okurdum. resimleri çok güzeldi. bir baktım tarihi de çıkmış. alıp bakayım dedim. okumaya başladım. fena değil. ortaçağ şövalyeleri var bu sayıda. adamlar karşılık beklemeden kendilerini bir kadının sevgisine adıyorlarmış . vay be! romantizme bak. yalnız asker değiller. aynı zamanda bir kadının hizmetindeler. sıkıcı bir dille yazılmamış. devam edeyim bakayım.
içten sözleri seviyorum ben. kimse sanatlı şeyler söylemez ağlarken. derinden net çıkarır kelimelerini. öyle duru anlatır ki gelir yerleşir duygunun içine. ve bu da öyle bir şarkıdır. süsleyip püslemeye dağlara taşlara vurmaya engin denizlere açılmaya benzemez bazı hüzünler dupduru akar gider. öylesine sakin ve derinden. bu da öyle.
çok hoş şarkı. kesinlikle ispanyolca versiyonunu dinleyin. sıcağa ve yaza da gidiyor. aklıma geldi gece gece. klibini seyredeyim dedim. Enrique Iglesias * zaten ayrı çekiyor. kadınlardan dişilik akıyor. o ne neşedir. rengarenk dans ediyorlar. insanın ruhuna kaçıyor. yaşasın latin esintileri..*
tarkan da dertlenmiş. sözleri arabesk, şarkı oynak. girişinden tarkan şarkısı olduğu anlaşılıyor. çok beğenmedim şarkıyı ama yıllar geçti bu adam hala seksi bakıyor kibinde. türk erkeğinin gururu bu yönüyle.
bu toplumda cinsel açlık bu düzeyde olmasa leylek karıları ve buna takan ruh hastası herifleri senaryo diye satmazlar. ozan güven rolünü iyi yapsa da durum kurtulmuyor arkadaş. psikolojikmiş peh! özentiden başka bir şey değil. plaza hayatı, acımasızlık, zenginlerin yatıp kalkma sevdaları ortaya klasik müzik ve dans koyunca kültürlü olunmuyor. sınırları zorlamak da okulun gözlüklü burslu inek öğrencisini zengin çocuğu aylak biriyle aynı yatağa atmak değil. hayallerin için ne yaparsın herşeyi diyip, hop yatağa atlayan atlayana. hayaller bu kadar ucuz mu? iki bölüm seyrettim zamanınıza yazık izlemeyin.
yavan geldi bu film bana biraz . sanki olsun diye çekilmiş gibi. ya depresyona girdim ya da yanımdaki kornişon filmin ortasında telefonla konuştu ondan tadım kaçtı. neyse serilerini bilen biri standartta kaldığını düşünür. hoş yabancıların standardı bile bizimkinden iyi oluyor ama.bu işten jack sparrow yine ekmek çıkarır demişler. adam komik.tuhaf acayip, deli...
gidin ama eski tadı alamazsınız söyleyeyim.
piyanoyu taklit edip notaları karıştırmadığınız sürece çok da zor değil. ama sanki kulak gerekiyor. piyano ses verdiği halde tam vuruşu yarım okuyan var. bir de ses yoksa kulaklara eziyet.
nedir yani ben de çalarım diyip kursa yazıldım. müzik dersim de iyiydi hani lisede. para yok. zaten annemde derslerime engel olur diye izin vermedi. şimdi işim var içimde de kalmış öğreneceğim diye başladım. hafife almayın . kolay değil. parmaklarımın acıması bir yana. akorlar arası geçiş yaparken ritmi kaçırıyorum. sesler temiz değil beni benden alıyor. piyasa şarkıcılarına maruz kalsam bile bozuk sese tahammülüm yok. neyse çalışa çalışa olacak olacak. çünkü bir enstrümanı iyi çalanlara acayip bir kıskançlık besliyorum. ben de yapacağım.
aşkı somutlaştıran kitapmış(!) teknik olarak elbette açıklaması vardır. bana kalsa ben orhan pamuk'u görüşlerini bir kenara bırakırsak yazar olarak severim . yeni hayat ve benim adım kırmızı'da adamın yeteneğine hayran kalmıştım bunu zor bitirdim. ortalarda aşırı detaya girmiş , bunaltıyor. adamın aşk dediği daha çok saplantı gibi geldi bana. füsun'u kendine eş olarak yakıştıramayıp sibel'le evlenmeye kalkıyor . tam füsun'u metresi olarak konumlandırırken elde edememenin verdiği takıntıyı aşk gibi görüyor. bakıyor ki füsun onun düşündüğü gibi değil sonra vay ben ne yaptım diyor. eğer gerçekten sevseydi füsun'u sibel'le olan nişanına çağırmazdı. bu ne öküzlük bu ne vidansızlık çek vur daha iyi. bir de kendini acındırıyor. deli gibi takıntısından dokuz yıl topladığı şeyleri müze yapıyor. şimdi aşık adam sevdiğinin eşyasını almaz mı alır. hatırası var diye. ama onunkisi hem karnım doysun hem pastam dursun hesabı. erkekteki aşkın elde edememe ve güzellik tutkusu üzerine kurulu olduğunu gözümüze sokuyor. bu da soğutuyor. füsun kişilik olarak o kadar da iyi biri değil ki adam fiziki yapısına vurulmuş bir kere daha yatar mıyım diye gidiyor o eve .anası babası akraba zengin diye ses çıkarmıyor. kocası sevip de nasıl kıskanmıyor onu anlamadım. ki bence füsunu seven adam yok. füsun kemal'in eğitimini karşılamaz bile zaten kazayı yapması ve bir şeyleri kabullenememesi füsun'un içindeki eziklikten. milletin de içi eriyor adam sigara izmaritini bile biriktirdi diye. aşk dediğin bu değil ki ya da ben bir şey anlamıyorum bu işten. insan hiç sevdiğine kıyar mı kemal?
ruhunu piyanoda bulan şarkı. ayrıca sinir oluyorum bunu çalan tombik parmaklı kişiye . hani sanatçıların parmakları ince uzun olurdu? kandırdılar beni. sevdiğim şarkıların ruhunu okuyup, çalabilen kişileri çok kıskanıyorum. neticede güzel. dinleyin bence.
sanat nefes alacağımız alandır. illa ki herkeste yetenek olacak diye bir kaide yok. sanat okuryazarı olmak da yaşama anlam katar mühim olan izlemekten, dinlemekten dahi keyif alabilmektir. ama yazık ki bizim eğitim sitemimiz herkesi aynı potada eritmeye çalışıyor. flütü mükemmel çalıp, karakalem resimleri de iyi yapıp cici öğrenci olman gerekiyor. yaratıcılıktan ziyade kalıplara sıkışıyor kişiler. konulu resim konulu şiir, kompozisyon yarışmaları var. belki o konu benim kelimelerime rengime sesime hitap etmiyor ne olacak? allahtan dünya bizim zihniyeti uygulamıyor. aşık veysel konuya selam çakıp türkü söylemedi. yoksa ölmüştü sanat. yaratıcılığı ön plana çıkaran ve insana o alanda okuryazarlık veren sanat dersi resim müzik de dahil olmak üzere oldukça önemlidir. hayata başka gözlerle bakabilmek açısından , köşeleri yumuşatıp sınırları zorlayabilmek açısından ...yoksa insanın robottan ne farkı var ki?
daha nelere saracağım dur bakalım diyorum kendi kendime. neyse ortalama insan ömrüne göre daha çok zamanım var. öğrenirim herhalde diyip ,açtım başladım dinlemeye gitarla çalınan parçaları. duydum ki unutmuşsun'u bir başka dinletiyor insana.
&feature=share
çalasım geldi. o ne güzel sestir öyle. ben elimdeki ile çıkar sanıyordum. lakin benimkisi klasik gitarmış. * nitekim sesi klasik gitara göre daha parlak net çıkan gitar çeşididir. bunu da çalacağım, maymun iştahım sağolsun.
bir zamanlar bunun ingilizce dersinde okutturmuşlardı. tabi kıt ingilizcemizle bir şey anlamamıştık. portre mi konuşuyor yoksa bana mı öyle geliyor demiştim. geçenlerde rastgeldim kitapçıda. baktım adını bilmediğim yayınevlerinin çevirileri. bir tane can yayın evi gördüm. eskidir can yayınları iyidir klasik çevirileri diyip bugün aldım. kitabın ilginç bir konusu var da ben çeviri konusunda titizim. can yayınları beni yarı yolda bırakmaz. okumaya başlayalım bakalım.
bir dergi. üniversitede tanıştım.zaten bana diplomanın armağan ettiği en güzel şey okumak ve yazmak. ötesi boş beleş şeyler. ruhuma iyi gelen tek tarafı. bu dergiye gelince ordan burdan çeşit çeşit bilgi sunar. ağırlık olarak sosyal bilimlere yönelir. öğrenciyken yurtta uykumu iyi almışsam kütüphaneye gider okurdum, bir gün param olunca hep bu dergileri alacağım derdim. demek ki kendime gelmeye başlıyorum. neyse mayıs sayısında atatürk'ün kadına bakışına, kurtuluş savaşına dair güzel yazılarla başlamış. akıp gidiyor. şiddetle tavsiye ederim.
gerçekten iyi oyuncuların bir araya geldiği dizi. ıyy türk dizisi mi çok banal diyenlere ön yargılısın denilecek ölçüde güzel sahneleri ve replikleri var. halit ergenç general cevdet , onur saylak tevfik rolünde döktürüyor. kimseye etmem şikayet diyen leonun dünya vatandaşı olan o tavrı savaşta gözü kör olmuş aşkı tüm duruluğuyla hesapsız bir insanı anlatıyor. metaforlardan metafor beğenmek isteyenlere son bölümü tavsiye edebilirim. mükemmel demem geliştirilmesi lazım. ama sanat diyorum sanat her zaman başımın tacı. bir de tarih olunca daha tatlı oluyor.
hoş ve yakışıklı bir adamdı bir zamanlar.
şanslı kadınmış burçin terzioğlu diye düşünürdüm.
şimdi yapmacık geliyor bana.
sunuculuk karizmayı bitirdi.
yapmayacaktı.
öldü ya yalan gibi. sanki haber verecekti giderken. şaşırdım. bu adam da geze geze bir hal oldu diyordum. ama bak derin derin, dertli dertli anlatıyor bizim insanımızı. böyle içeriden söyleyince gidişin de erken oluyor herhalde. bir boşluk daha eklendi. allah rahmet eylesin.
işinizde sürekli insanla uğraşıyorsanız sizi bezdiren kişidir. her gün 200 tane kişiyi dinleyip bir üstüne bu zatın dünya meselesi dertleri üstüne eklenince sözleri bardağı taşıran son damla olur. yeter şiştim dersiniz. bazen diyorum derviş miyim, bilir kişi miyim niye sürekli herkes her şeyi bana anlatıyor da kimse beni dinlemiyor hey allahım!
ne zaman dinlesem aklıma izmir gelir. zor günlerden bir şarkı. görüntüleriyle bir şehir. ne dinlerdim pencereden konak, kordon'un ışıklarına bakarak. emre altuğ şarkıya hakkını vermiş. duyguyu geçiriyor.
'gel sen ne çektiğimi bir de bana sor
nerde nasıl yaşarım bir de bana sor
evlerin ışıkları bir bir yanarken
bendeki karanlığı gel de bana sor
gel sen ne çektiğimi bir de bana sor
sensiz yaşamak neymiş bir de bana sor
ak düşen saçlarımı bir bir sayarken
bunca yıl nasıl geçmiş bir de bana sor'
iyi şarkıymış. yazdı mı yazıyor bazen sıla. ha gayret devam canım. hele ki sanat, söz, müzik istiyorum derken. hayat daha da yavanlaşmadan kurtarın bizi edebiyatçılar oyuncular, müzisyenler. nefes alalım ne olur. el ele tutuşan bebeklerden olmayalım. renk lazım renk. hayatı boyamaya devam sıla.
insan neyi istemiyorsa o burnunun dibinde bitiyor sanırım. benimki de öyle oldu. hep saygın bir işim olsun istedim. kaliteli bir ortamda çalışıp kaliteli şeyler üreteyim dedim. çok da titizlendim. hayatımın başka alanına dikkat etmediğim kadar odaklandım buraya ben hayata imzamı atmak için gelmişim diyordum içimden. hey hey de hey hey! kültür insanı olamam. yapamam rutinde diyordum. büyük konuşmayacakmışsın demek ki. neyse bunu tanımlayabilirim işte sevmediğin bir işte çalışmak her sabah ve günün muhtelif saatlerinde seni boğan iki elin olduğunu hissetmektir. yaptıklarının manasızlığını dalgaya alıp kendi kendine mizah yapıp eğlenmek de yetmiyor bazen. nankör müyüm ben? millet iş bulamıyor ya. ne bileyim değişmiyor fikrim değişmiyor işte. içimi bayıyor 3 sayfa mevzuat mailinin ana mevzuya gelememesi tonlarca cümlenin birşey anlatamaması . insan bir iş mailini niye kendini roman yazarı sanarak atar ki? boş beleş tiplere iş lazım. ultimatom veriyor yavşak bir de. oyhh içim şiştti e yani ne söylüyor bu polat alemdar gibi. derken kapattım mail sayfasını. aha geldi tipin teki laf sokuyor kendince. senin beynin tek hücreli zaten önce kullandığın kelimeyi doğru telaffuz et ve anlamını öğren. desem denmez ki.ezbere konuşuyor işte hepimiz aynıymışız. konuşmama fırsat vermeden sayıyor da sayıyor. canım herşeyi biliyorsun sen zaten.' beyfendi bilmediğiniz şey hakkında nasıl bu kadar eminsiniz burda işi ben mi yapıyorum siz mi' 'bilirim ben kaç yıldır geliyorum buraya' on yüzden mi kaç yıldır siz ordasınız ben burda' sinirlenme kuşum lafı sindiremiyorsan kaşınmayacaksın. neyse yav para uğruna eziyet çekmek işte başka ederi yok sevmediğin işte çalışmanın.
yaşlı sunucuların hatları karıştırıp en iyi filmi yanlış açıkladığı törendir. müsamere gibi bir la la land ekibi bir moonlight ekibini sahneye çağırmışlar. oscar da türkiye'ye benzedi.
öte yandan oscarı verenler sınırları yıkmayı seviyorlar. bizim ülkede olsa o zenciyi afaroz ederler. ben de ne diyorum bir recep ivedik gerçeğinin tüm ayılığıyla sinema salonlarını yıkıp geçmesi var. oscar da neymiş. biz bekleyelim de aday filmler sinemaya gelsin tüm salonlar kıllı ivedik'le dolu. osurunca gülüyorlar çünkü.
nerden geldiyse gece gece aklıma. başka bir yanı var sözlerinin aklımda dönüp duruyor. bu kadın duygularıyla yaşıyor diyorum. ben girdim mi sözlerinden çıkamıyorum. bir de yaşayana sormak lazım.
garip bir hüzün vardır içinde fakir ama gururlu edebiyatı yapmayacağım. çok istedim bir odam bir dolabım masam olsun. hele masayı aldırtana kadar canım çıktı. zamanında çok çalışkan hırslı bir öğrenciydim. neyse baktım çalışkanlıkla diplomayla başarıyla birşey olmuyor vazgeçtim şimdi. zaten aile fakir çalışkan olsan ne olur. neyse konumuz o değil. ne demiştim masayı bile zor aldırttım soğuk mutfakta ayağı kırık masada ders çalışarak anadolu lisesini kazandım . ne özel odası oradan oraya sürüldüm. poster falan asamadım odama. kitap dolabıma astım. insanın kendi alanının olmaması çok kötü. özel hayatı da olmuyor. bir iyi yanı var 6 kişilik yurt odası o kadar gücünüze gitmiyor. zaten akıbetimiz belliymiş baştan alışmışız. şimdi diyorum bir çocuğum olursa hele de kız ne bileyim içimden öyle geçiyor çok güzel yapacağım odasını çocuğum misafirden benden önemli olur diyorum. alanı, sağlığı, psikolojisi azmi değerli benim için. bir de ben de çocuk olurum sanırım odayı görünce. babayla, kız napıyor bu manyak diye bakarlar ama napiyim içimde kaldı ucundan azıcık ben de sebepleneyim işte içimde bir çocuk var diye.
