Uzak durulması gereken Küçükbakkalköy'deki üniversite, 4 yıldır festival yapmayan içinde modern dindarları, Genellikle Malatyalıları barındıran üniversite (Kerem Aydınlar Lisesi'nden gelen öğrenciler ücretsiz okumaktadır) Okulda A-Plus Cafe ve Starbucks dışında oturup yemek yiyebileceğiniz, çay kahve içebileceğiniz hiçbir yer yok. Tahmin edebildiğiniz gibi fiyatları da çok yüksek. Okulun içinde sürekli takım ceketli çalışanlar(30 yaş üstü) ve tesettürlü öğrenciler hakim. Öyle diğer üniversitelerdeki gibi el ele tutuşan bir çift görmeniz olanaksız. Kütüphane katındaki büyük koltuk iki sevgilinin birlikte uzanmasından dolayı kaldırılmıştır. Küçük bir modern görünüşlü dershane diyebiliriz buraya. Her gün aynı insanları görmeniz çok olası. Siz de takdir edersiniz ki küçük alanlarda dedikodu oldukça fazla olmakta. Okul sadece sağlık bölümlerine hizmet verdiği için okulda oldukça asosyal insanlar, zamanı olmayan insanlar bulunuyor. insanlar genelde ders bittikten sonra ayırlıyor okuldan. Açılan klüpler yetersiz kişi dolaysıyla kapatılıyor veya dekanlar ya da rektörler hazırladığınız dans gösterilerinizdeki kıyafetlerinizi açık bulduğu için sahneye çıkmayın diyebiliyor. Dans klübü bütün okullara kendi imkanlarıyla gidiyor. Koç Üniversitesinin festivaline kendi kendinize gitmeye çalışabilirken bulabilirsiniz kendinizi. Zaten insanlar dersim var sınavım var demekten klüpler hiçbir etkinlik yapamıyor. Belki bir etkinlik olarak okul çalışanlarının bayan öğrencilere sanal alemden hal hatır sormasını sayabiliriz. Akademik mevzulara gelecek olursam, ilk sene aldığım AA BA BB notlarını veren iki tane hocam gönderildi. Şuan mezun olmam gereken psikoloji bölümünde sınıf mevcudu 40 kişi ve 12 kişi mezun olamadı. 1 yıldır okulun internet sitesinden transcripte giremiyoruz ve notlarımızın hepsini öğrenmek için hocalara teker teker mail yolluyoruz. Gece ders çalışmak için okula girdiğinizde saat 23.00 dan sonra bir çit göreceksiniz kapının karşısında. Evet yanlış duymadınız gece okulun içine girmek yasak. Sadece küçük bir ders çalışma alanına girip dersinizi çalışabilirsiniz. Gelmeyin kardeşim bir başka okullara uğrarsanız anlarsınız dediklerimi. Keşke demeyin benim gibi. Başka üniversitelerde gece gündüz okulunda pijamalarla kaynaşırken siz mahkeme yüzü gibi samimiyetsiz insanlarla ne yapacağınız bilemeyecek durumda olmayın. Festival yapmayan, öğrencim derse girsin sonra okuldan çıksın gitsin diyen bir okulda okumayın. SiSTEMSiZ bir okula düşmeyin derim. 4 yılınız için çok yazık olur.
en çok benigno karakterinin seçimi için kutlanılası almodovar filmi. bu kadar masum ama yanlış yapabilecek kadar saplantılı, spastik ama kararlı bir yüz ancak onunla olurdu..
müslümanlığın doğuşundan sadece 60 yıl sonra hasan basri şöyle demiş: "siz onları görseydiniz deli derdiniz. ama onlar sizi görselerdi müslüman demezlerdi"
müthiş türküdür. ergenim gerginim yıllarından beri dinlerim ara ara. hiç ıskalamadı. hep vurdu. aradığı cevherin peşinde ömrünü vermiş insaları anlattı hep. o yüzden pantolonu değil mavi şalvarı tercih ettim hep..cepkeni açmak? o bir kitap konusu türkü değil..
güzel yürekli bilim insanı. . üst perdeden konuşmayan ender tarihçilerden.
sosyal medya eleştirmenlerinin; içlerinden gelmediği halde ağlanabileceğini düşündükleri bir dünyada nasıl var olabildiklerini anlamak isterdim.
adam onlarca kitaba makaleye imza atmış bir profesörken derdimizin onun alevi olup olmayışını da..
" bilmediğimiz nedenlerin bizi götürdüğü yer; içimizde mekan tutan birinin varlığına şehadet etmektir. yoksa noksanız, kederliyiz ve budalayız " der deyiş. Allah şahidimiz olsun o vakit.
"Aradığım aşkı bulduysam, sendedir
Ya bu benim içimde dolaşanda kimdir?
Ya bu benim içimde mekan tutanda kimdir?"
dökülen parçasından bile hayat bulur. zor şartlara karşı dayanıklıdır. camı, çömleği hatta plastiği bile sever. son zamanlarda çoğaltmayı becerebildiğim tek şey.
- neyin var senin?
- buraya gelmek için yaralarımın iyileşmesini bekledim. sokağa çıkacak yüzüm yoktu. zaten izin de yoktu. günlerce şiddet gördüm. defalarca bıçak çekti, boğazıma sarıldı, yumrukladı. en son kıyafetlerimi salonun ortasına yığıp yakmaya beni de o ateşe atmaya çalıştı. biri polis çağırır mı ya da ne oluyor diye kapıyı çalar mı diye bekledim. kimse gelmedi. çok ses geliyor diye iki kere evden çıkardılar. darp izlerini telefonuma çektim polise gösterirsem beni kurtarır diye. onu görünce cinnet geçirip telefonumu kırdı. kimseye ulaşamadım. kıştı, karın yağdığı günlerdi. yeğenim geldi. karda ayak izi var sen dışarı mı çıktın diye yine dövdü. suçumu bilmiyorum. çirkinmişim abla. aptalmışım. bunları dedi. ha çok zayıfım ya bir de. heralde bunlar abla. döverken salak diye dövüyordu sonuçta. yani ben de akıllı değilim biliyorum adam ha..hak..haklı.
dün gece bitirilen dizi. kurtlar vadisinin 14 yıldır izleyici bulduğu ülkede çok bile dayanmıştır. yine de yeniden içimizdeki molla kasım 'ı, ihtiyacımız olan taptuk sultan ı hatırlatmıştır. gönül isterdi ki "çıktım erik dalına anda yedim üzümü" * derinliğini anlatacak kadar uzasın..
yaralı bir ceylan. hayatı down sendromlu kızını reddetmek üzereyken gördüğü bir rüya üzerine değişmiş, mükemmel bir baba.
"Ekolojiye olan merakım dolayısıyla tabiat alemini çok severim. Taşı toprağı, canlısı... En sevdiğim hayvan ceylandır. Mahsun ve hüzünlü bir hali vardır, kendime de çok benzetirim. Yaralıdır. Türkülerimizde, şarkılarımızda, tasavvufta olsun, hep ceylan motifi vardır, ince bezenmiş bir semboldür. Peygamber Efendimiz de hüzünlüydü, ama kendisi için değil. Siz eğer Allah’ın yarattıklarına yönelik bir sosyal duyarlılık duymuyorsanız, iyi bir Müslüman olamazsınız. Müslüman öldürmeye değil, yaşatmaya vardır, başkalarının dertlerine derman, deva olmak için vardır. işte bugün etrafıma baktığımda daha da hüzünleniyorum, kahroluyorum. Bugün maalesef islam’ın en büyük düşmanı Müslümanların ta kendisidir! Ceylana dönersek; gözleri sürmelidir kalp gözü vardır, mürşittir, herkes o “ceylan”ın ve “misk”in peşindedir. Dergâhlara ve tasavvufa gönül verenler kalbi yaralı olanlardır, katı kalpliler gelmezler" *
(bkz: yaralı ceylanlar kulübü)
geçen hafta çalıştığım hastanede "abla bende bir saat var versem alır mısın" diye soran temizlik görevlisi, sürekli çay kahve soran hemşireler, çocuklara şeker dağıtmaya gelen liseli genç kızlar, yardım eden bütün doktorlar, torununun serumunu da yükü gibi taşıyan güler yüzlü koca yürekli dede, odasında sıkılıp bana arkadaşlık etmeye çıkan küçük dostum adem, mesai sonrası gece yarısına kadar karşılık beklemeden çalışan murat öğretmen, onkolojide ve diğer bölümlerde yatan bütün hastalar, allah'ın şifa ismi baki..
...
Seni bir cami avlusunda dilenmeliyim artık,
kirli bir mendil gibi sermeliyim yüreğimi önünde.
–Ne var içimi kanatan bu ezan seslerinde
mihrabım darmadağınık.
