2 hafta önce eski sevgilim rahatsızlanıp evime getirip bakmıştım. o gün de çalışacaktım ancak izin aldım. bu hafta herkes 2 gün izin yaparken, ben 1 gün izin yapıyorum sözlük.
Belirsizlik.
Hayatımda netlik yok, her şey gizli, gizemli, değil belirli.
Beni korkutansa bir gün bu belirsizliğin beni o kadar yorması ki tahammül edememem daha fazla bu hayata.
muhtemelen astigmat oldum ve bilgisayara bakmakta zorluk çekiyorum, uykularım yine bozuldu erkenden kalkıp staj için gerekli araştırmaları yapamıyorum.
Hala nefes alıyor olmam bana büyük bir ızdırap veriyor açıkçası.
Film şeridi gibi geçmişten günümüze tüm boktan anılar geçti biraz önce. Şükürsüzlük, şımarıklık ve haklılık arasındaki incecik çizgide gidip geliyorum. Maskelenmek de istemiyorum artık kendim tarafından.
her şey ne kadar pahalı, her şey gün geçtikçe nasıl da ulaşılmaz hale geliyor..
ayakkabı yahu ayakkabı alacağım 700 küsür lira.. bu parayı vermem gerek çünkü ayaklarım yeterince sağlıklı değil ama içim kan ağlıyor, başka bir yere lazım olur mu bu para acaba diye. vakıfbank kartımla trendyoldan alıp worldpuan toplama peşindeyim şimdi...
