mutluluğunu umutlarını hayallerini kaybetmiş insandır kaybedecek bir şeyi kalmamıştır aslında yaşarken ölmüştür o insan hasrettir sevgiye yalnızlığın vücut bulmuş halidir.
Bir süre sonra yaydığı enerjiyle mi alakalıdır nedir bilmiyorum ama etrafındaki insanları da mutsuz etmeye başlar. Bizımla değilsin dediğim insan tipidir ayrıca.
sen mutlu edersin kendini ya da sen üzersin. çevrende olup bitenlerle pek de bir alakası yok bence. neyin seni mutsuz edip etmeyeceğine yine sen karar verirsin. bu yuzden bu mutsuzluk sebebini kendinde aramalı insan.
Ya gerçekten çok büyük sorunları olduğu ve bunun için mutsuz olan insandır yada sadece küçük mutsuzlukların pençesine düşüp etrafındaki mutlulukları göremeyen insandır. iki türlü de kötü lakin çare insanın kendisinde.
mutlu olduğu anlarda bile içten içe mutsuzluğun ağırlığını hisseden insandır. bazı zamanlar böyle oluyorum ancak bu duruma alıştım gibi bir şey her zaman mutlu olmak çok sahte geliyor zaten o kadar mutlu olunacak şey de yok hani.
mutsuzluğun bir zaman sonra mutlak olduğunu, mutluluğun ise âdeta pasta tabanına tad veren o kremşantinin, çikolata olduğunu düşünmeye başlar. hamurun mutsuzlukla yoğrulduğunu düşünür. depresyon ile karıştırılmamalıdır. depresyonun ana nedeni belli iken, sürekli mutsuzluğun ana nedeni yoktur ana resmi vardır.
bir yapboz gibi. bir parçasını görüp de "yahu bunun için üzülürmü insan" demek anlamsızdır zira o parçalar bütünü ve resmi ortaya çıkarandır. tek başına basit gibi görünse de.
mutluluk ve mutsuzluk skalanın iki zıt ucu olan duygu halleri değildir. mutsuz insan yoktur, insan vardır. insan bazen var olmanın kaçınılmaz hüznünü, dünyanın geçici çekiliciliği ve baş döndürücü kimyasıyla unuttuğu için mutlu insan olur.
"mutsuz" insan, farkında olan insandır. hüznün, kederin ve acının giderek arttığını, dünyanın her yerinde çığlıkların boşlukları doldurduğunu, hep bir parçası halinde taşıyan insandır. bunu bir anlığına unutan insan, mutlu insandır.
mutlu insan bir an için kendi varlığının altında ezilmekten kurtulup, gözlerini başkalarına diken insandır. kendinden uzaklaşandır. ama bu geçici bir kaçıştır.
mutlu insan, kendisini unutturacak şeylerin hayatına girmesine izin veren insandır. çok uyuyan ve kafası güzel insanlar, bu kaçışın başını çekenlerdir.
