bizim adam diye birini uydurmuştum. yemek yer, uyur, benle işer.
işin garibi küçükken babaannem sürekli dedemden "bizim adam kasaptan 123 kilo et aldı, bizim adam şöyle ezan okur" falan derdi. lan demek ki bizim adam dedemmiş dedim geçen. ilginç konular bunlar.
ikizim. hayali bir ikizim var. benim gibi okumayı sever, bana benzer. sırlarımı paylaşırım onunla. gerçek bir arkadaş diyebileceğim kadar güvendiğim kimse yok hayatımda. herkesin kişiliğini çabucak çözebildiğim için * ne kadar iyi ne kadar kötü, beni ne kadar seviyor, nasıl bir arkadaş olduğunu anlarım. bu yüzden kimseye güvenemem tam anlamıyla. ben de böyle hayali karakterler oluştururum yalnız kalınca.
tanım: insanın yalnız kaldığında beraber olabileceği bir kahramandır hayali arkadaşlarımız.
Wolfgang Amadeus Mozart.
boş bulunduğum her an insanın kulağınıın işitemeyeceği sanki başka bir dünyadan gelen, mizahın gerçek anasından doğup çıkarak kulağımın dibinde çın çın ötüp kafamı sikip buz gibi soğuk kahkahasıyla arkamdan beni irkiten insan. bazı geceler aman vermeyip beni; ''maestro! leş gibi uyuyorsun haydi kalk! orkestra seni bekiyor. höst ulan! '' diyerek bageti kıçıma sokmaya çalışarak uyandıran kişidir.
