Nasıl soğuk ama. Ben çok sogugumdur başta. Ama kibarimdir. Anlayışlı. Ortama ısınınca hiperaktif. Saygılı. Selam verir alırım. Günaydın derim hiç değilse.
Ama öyle soğuk tipler var ki. Bon bön bakıyor. Bakışları duruşu soğuk. Konuşmuyorlar selam almıyorlar.
Kimse sevmez onları.
Bir de zorlama komedi şaka yapan muhabbet açan sevimsiz tipler var. Cıvık ya da ukala ya güven vermeyen tipler.
Onlarda kötü.
Hiç muhabbet etmemek insancıl saygılı olmamak soğuk olmak değil.
Dışa dönük ama aslında icedonuk bir insan olmak isteyen bana cazip gelen insan türü. Kişi soğuktur pek bir şey söylemez, merak edersin acaba aklından ne geçiyor diye. Gizemlidir bir yerde, içinde ne fırtınalar kopuyor asla bilmezsin.nedense böyle insanlar bana güven veriyor. Gerçi disadonukler de kendileri hakkında çok şeyanlattıklarından gayet güvenilirler bence
soğuk birisi olmayanlar için süper bir özellik lakin soğuk birisi olarak diyorum ki hiç memnun değilim zira böyle olmak kişinin kendi tercihi değildir.
Kimi vakit öyle görünebilirim.. hatta kelimelerin ağzımdan dökülebilmesi için biraz uzun düşünsel süreç gerekebilir.. bilirimki ağızdan çıktıktan sonra kölesi olurum kelimelerin.. en nefret ettiğim şeyse söylediğine pişman olmaktır.. istemediğimi en başından kesip atarım.. soğukmuyum neyim..
çabayla soğuk olunmayacağı gibi, çabayla sıcakkanlı da olunmuyor. yani insanın elinden gelen bir şey yok. dışardan bakan aptalların ise, 'egoist, kimseye sıcak davranıp öyle çok gülmüyor işte' dediği kişilerdir.
şahsen ciddiyetsiz insanlarla aynı ortamda bulunmaktan rahatsız oluyorum, ve bu durumdan memnunum.
edit: içim çok kırılgan, bakmayın böyle durulduğuna.
genellilke gereksiz insanlarla muhattap olunmak istenmediği için öyle gözükülür. "egolu" olarak damgalanma ihtimaliniz yüksektir. arkadaşlarınızla birlikteyken bile bu ne soğukluk derler halbuki çok içten ve samimisinizdir sadece belli etmiyorsunuzdur.
ben öyleyim asla derin ilişkiler kuramam insanlarla. iç dünyami, özel hayatımı paylaşmaktan hoşlanmam. lazim degilse iletisim kurmam, bey hanim siz biz hep vardir, anlatilanlara siddetli tepkiler vermem falan.
Kendini beğenmişlikten ziyade korku ve endişe temellidir. Bazen sosyal yaşantımda böyle bir ruh hali içerisinde olduğumu fark ettiğim an şöyle bir iki saniye durup kendimi gözlemliyorum. Evet obsolete, sen kendini kasıyorsun çünkü açıkların var ve bunu gizlemeye çalışıyorsun diyorum. iç hesaplaşma biraz can yaksa da hemen hemen herkesin böyle olması rahatlatıyor. insanlar bilmeliler ki o buzdan duvarların arkasında şen şakrak sıcacık minnoşcuk tıpıtıpı nice deli kalpler var.
Çevreme her daim kompleksli olmamayı ve perdelerini açık tutmayı öğütlediğim halde zaman zaman kendi paradoksuma yenik düştüğümü itiraf etmem gerekiyor.
her zaman için; sevimsiz , hiçbir şeyi sevmeyen biri olmak değildir. ama böylesi olunca, duygularını belli etmemek üzerine bir anlam katıyor karşı tarafa. ve bir soğukluk hissi seziyorsun ister istemez. hani tanısan çok seversin aslında derler ya, öylesi oluyor birazda.
Bazen de soğuk biri değilsindir ama acı çektiğin için yüzün gülmez bu yüzden insanlara yaklaşamazsın çektiğin acıyla meşgulsündür. halbuki çok sevecen bir insansındır. Ve sana dışardan bakanlar sana soğuk biri der.
çevreniz sıcak davranmaya gelmiyordur. özellikle kibirli, egoist, hah ben be oldum be havalarında insanlarla bir aradayken sıcak bir insan olursanız mobbing in kralını görürsünüz.
soğuk olmak böyle ortamlarda kendinizi korumanız için bir savunma mekanizmasıdır. karşı taraf için her zaman soru işareti olarak kalmalısınız ki "ben bunu yapıcam ama bu benim ağzıma edebilir de." tereddüdünü yaşasınlar. dikkatli davransınlar.
sevilmememin en büyük nedeni. yıllarca soğuk olduğum için, etrafa sahte gülücükler atmadığım için, kimseye hele ki hiç hak etmeyen insanlara canım cicim deyip yalakalık yapmadığım için beni hep soğuk bulmuşlardır.
