hiç bir şey yapmak istememe duygusu

kendini beğenmemekle eşdeğerdir. o anda aynadaki görüntünüzden memnun değilseniz oluyor bu durum.

Dil bilgisi kurallari öğrenilmediği icin gelen duygu.

Şuan etrafa saçtığım boktan duygu.

Hiçbir şey yapmak istememe duygusu tek başına sorun yaratmaz.

Yapmak zorunda olduğun şeyler olmasına rağmen hiçbir şey yapmak istemiyorsan sorun budur işte.

Kiminin okulu sınavları, gelecek endişesi, kiminin çocukları eşi, kiminin işi kariyeri var. Kısaca hepimizin sorumlu olduğu ve bu sorumluluğu yerine getirmediğinde üzüleceği konular var.

En iyisi mi bir an önce bu durumdan kurtulmak eğer kurtulamıyorsakta görmezden gelmek.

Hayat felsefemdir.

(bkz: majör depresyon)

Nasıl çıkılır beyler onu yazsanız, bende de var yazmayı ben de bilirim.

(bkz: Hiçbir) bunu bitişik yaz ama lütfen.

Bu kadarı içinden gelir yaparsın sen.

bu akşam içerisinde bulunduğum ruh halidir. yarın öylesine güzel olacak ki bugün sadece gidip zıbarma hissi hakim bünyede.

An içinde yaşadığım duygu.
Saçmalamam o yüzden bebek, oh bebek.

ruhsal bunalim baslangicidir. bir an once icinden cikilasi durum.

Saçmalık ve çok can sıkıcı bir durum.

bugünlerde tutulduğum durumdur. ne kimseyle görüşmek ne de gidip biraz sahil havası almak kısacası hiç bir şey yapmak istemiyorum. Tüm gün yatağımda pc başında leyla ile mecnun izlemek istiyorum. gençliğim böyle durumlarda çürüyüp gidiyormuş gibi geliyor ama yine de bu bunalımın içinden çıkmam uzun zaman alıyor.

Sabah uyandıktan akşam yatana kadar akııllardan gitmeyen o duygu işte. Geçmiş olsun, bağımlılık yapar.

boş insan eylemidir. ben de bi ara böyleydim. insan çalışınca bu duygu da köreliyor.

tersi gibi, yani sürekli bir şeyler yapma, sürekli program üretme, sürekli bir adım atma zorunluluğu hissetme hali gibi zor ama aşılabilir bir durumdur.

bu güzel milleti maalesef zehirlediler. umutsuzluğu bir kültür, daha entelektüel görünmek için zorunlu şart kıldılar. arabesk bir temel üzerine şekillendi her şeyimiz. zırlayan, üretemeyen, "ben" diyemeyen, hareket kabiliyeti sıfıra yakın ve neyi nasıl yapacağını asla bilmeyen milyonlarca insanız.

bu hiçbir şey yapma istememe hali sadece psikolojik değil. çevresel bir desteği de var bu durumun. çevrende seni tetikleyecek bir insan yok muhtemelen. başarılı olmuş ve bunun bilgisini aktarmaya cesaret edebilmiş insanlar yok. o yüzden savruluyoruz. çok üzücü hakikaten çok üzücü.

"hobi edin .s" şımarıklığına girmeyeceğim. her şey çok pahalı. kökten değişimlerde ise zamana yayılmış bir maddi gider var sadece. haliyle daha olanaklı.

inan ki yapmazsan, yapamadığında olduğundan daha mutsuz olacaksın. sistemli çalış. sessizce ilerle. zaman zaman dönüp arkana bak. neyi doğru yaptığını düşün. nerde hata yaptın. takıldığın nokta neresi. bunları düşün. bir planın olsun.

bunca insan neden uğraşıyor didiniyor? aptal mı bu millet? bir amaçları var. bir yolda yürüyorlar. bi insanla ancak ondan biyografinde de bahsedeceğine inanıyorsan dostluk kur.

bıraksak o koltukta asırlar boyunca kıpırdamadan duracak ve başaranı kötüleyecek milyonlarcası var. bence harekete geç. bugün bir adım atıyosun ve yarın bakıyosun ki yolu yarılamışsın. neyse konu ona göre yani. fark etmiyor. prensip inan ki aynı. başla. başlayan şey bitmeye de başlar. her şey aşılır.

dene.

An itibariyle içinde olduğum durum. Kalabalık misafir ağırladım az önce. Masalar, sehpanın üzeri daha sayamayacağım her yerde bardak tabak yerlerde çocukların artıkları çekirdek kabukları ve ben oturdum izliyorum. Bir yandan da sözlüğe bakıyorum..

Aşının yan etkisidir.

keyifsiz olduğumda yaşadığım duygu. insan sevdiği şeyleri bile yapmak istemiyor böyle zamanlarda.

pek çok nedeni olmakla birlikte genellikle depresyon belirtisidir.

üşengeçlikle karışık keyifsizlik.