"Uyumak çok üzücü. Ayrılmalıyız. 'Yatmak' diyorlar ama doğru değil."
"Gözlerimi sımsıkı kapatıyorum ki her yer simsiyah olsun. Ama yapamıyorum asla tamamen simsiyah olmuyor."
Yeni dalga meni dalga. Godard ismini iyi ki bi duydunuz oo sanat filmi oo cok guzel. Degil arkadas. Jean seberg istedigi kadar guzel olsun oyle sinir bi karakter yazmislar ki aman yarabbi. Halbuki bir (bkz: Vivre sa vie) oyle mi ? Lezzet damliyor resmen.
şehvet ile şirinliği aynı anda bünyesinde barındırabilen ve dahası, kısasaçlıkadınlarkulübü yıldızı bir kadın. entelektüel olma yolunda. amerikalı. adamı ipe götüren cinsten. yumuşacık: jean seberg. (yarı-serseri.)
karizmanın vücut bulmuş hali: kameraya bakmama karizması, sigara karizması, hatta yönetmeni bile siklememe karizma(sanki?)... fransız ve katil. ve entelektüel olmama yolunda: jean paul belmondo. (full-serseri.)
ışıklarıyla, kulesiyle, sokaklarıyla, kafeleriyle, aşklarıyla, aşıklarıyla, umutlarıyla ve sanatçılarıyla ünlü bir şehir: paris. (fena serseri sayılmaz.)
orijinal çevirisi nefes nefese'den daha şahane bir seçim olan serseri aşıklar; zeka dolu diyaloglarıyla sinema sanatı adına bir yıldız gibi parlarken; izleyeni serserilik yapmaya ve aşık olmaya teşvik ediyor. çok ayıp.
ve şimdi sabah kalkıp akbil basarak otobüse bin ve toplantıya gir. banka soymaktan başka çare bırakmadın bana hayat.
tüm zamanların en iyi filmlerinden biridir. yeni dalga'nın en önemli yönetmeni olan godard'ın da en iyi filmidir, gerçi bütün filmleri çok iyidir ama bu başkadır. yönetmenin amacı burada ana-akım sinemaya göz kırpmak ve onun gereksiz kurallarıyla oynamaktır. bu filmde gangster türünün kurallarını bozar, bunu yaparken ise bütün filmlerinde olduğu gibi yan türlerle donatır filmini, örneğin aşk türünü. klasik romantik aşık filminin kalıplarını da ters yüz eder mesela. aslında yaptığı düpedüz sinema anarşizmidir! kuşkusuz o tarihin en yaratıcı sanatçılarındandır, sinemanın en devrimci yönetmenidir! ve en bozucu filmlerden birini yapmıştır.
yönetmenliğini jean luc godard'ın üstlendiği, senaryosu françois truffaut'ya ait, başrollerini jean paul belmondo ile jean seberg'in paylaştıkları, kült sinema başyapıtı. 1959 - 1960 yıllarında çekilen film , o yıllara baktığımızda ilk gösterime girdiği zaman muhtemelen tüm sinema endüstrisini yerinden zıplatmıştır diye düşünüyorum, ki hala da zıplatmaktadır tüm sinemayla ilgilenenleri.
--spoiler--
oyuncuların ve yönetmenin sanki boş günlerinde paris sokaklarında toplanarak zevk olsun diye vakit doldurmak amacıyla filmi çektikleri havası var. işte godard'ın filminin kalıcılığı da bu içtenlikten, doğallıktan kaynaklanıyor. zaten filmi izlerken arka planda gözüken birçok insanı (çekimler sırasında sokaktan geçenler, başka şeylerle ilgilenenler, vs.) kameraya bakarken görebiliyoruz, ki bu da godard'ın çekim yaptığı yerlere tamamen habersiz gittiği ve film setini adeta etraftaki insanları da içine alarak kurduğu izlenimi bırakıyor.
unutmamak gerekir ki film, dört dörtlük de bir senaryoya sahip. -paslanmak tozlanmaktan daha iyidir-, -kederle hiçlik arasında tercih yapmam gerekirse kederi seçerim- gibi aforizmaları ve en harikası da; hayattaki en büyük arzunuz nedir? sorusuna verilen -ölümsüz olmak, sonra da ölmek- şeklindeki cevabı ve şu anda hatırlayamadığım daha nice nefis, derin diyalogları içeren bir senaryo.
şunu da eklemeden edemeyeceğim ki, şu ana dek kısa saçın bir kadına bu kadar yakıştığına çok az tanık olmuştum. jean seberg gerçek anlamda çok ama çok güzel, şirin ve estetik bir görünüme sahip. onu izlerken büyülenmemek elde değil. belmondo ise, godard'ın ilginç dikkat dağıtma taktiğiyle film boyunca sigara dumanıyla gezen humphrey bogart takıntılı bir serseri olarak neredeyse filmin bütün sahnelerinde puro - sigara - şapka üçlüsünden oluşan aksesuarlarıyla görünmekte.
godard gibi bir dehanın eline jean seberg gibi bir yaratığı verirseniz işte böyle olur. yer yer kolaj stili çekimleri, orijinal diyalogları ve harika dış plan çekimleri ile şaheser film. jean paul belmondo' nun da hakkını yememek lazım. karaktere cuk diye oturuyor. sinemaya güzelleme gibi. çok sevdim yani. konusu ayrı güzel finali ayrı güzel. jean seberg ise apayrı güzel nouvelle vague manifestosu...
filmde; başı yasalarla ve kötü adamlarla belaya girmiş bir adet erkek ile kadının hikayesi işleniyor. aşk, ihanet, trajedi..klasik sinema tripleri işte diyip geçecekken filmin olayı devreye girerek 'a-ha işte dur bakalım' diye rest çekiyor size..
godard, yönetmeni teknisyene çeviren bu klişe hikayelerden sinema anlatımını sorgulatan farklı bi stille çıkıp, bik bik eleştirilere savrulacak seyirciye; farkımı farketmedin ya artik farketsen de farketmez selamı çakmamış değil.
sinemacıların kullandığı manayla 'sıçrama' hadisesini açı ve montaj hatası olmaktan çıkarıp estetik bir öğe yapması, ona kaderinin bir oyunu değil. filmin finalinde başroldeki elemanın polisler tarafından vurulması atraksiyonunun zaman atlamasına uğraması da ibnelikten ziyade; godard'ın klasik sinemayı parçalayarak kendi analizini yaratması olarak nitelendirilebilinir-yor.
