27 yaş krizi

ben şu an 25 yaşımda yaşıyorum bunun devamı da mı varmış?

Eliniz ayağınız tutuyorsa, herhangi bir hastalığınız yoksa bence allah'tan belanızı aramayın, öğretilmiş krizlerle tribe girmeyin.

Hatalı kararlar verme yaşıdır. Bu yaşlarda karşınıza çıkan, kadın ya da erkekle inanılmaz mutlu olmasanız da olm bu zamana kadar armudun sapı üzümün çöpü dedin ve yalnız kaldın. Devam et bakalım nereye gidecek dersiniz ve korkunç bir şekilde, nişanlanırsınız. Her gün inanılmaz sıkıntılı şeyler yaşasanız da gözleriniz kör olur. En sonunda nişan atarsınız. Bir de bunun evlenen versiyonu var. Çocukları da oldu. Hayatları sik gibi afedersiniz.

Velhasıl kelam, dostlar bu yaşlarda kendinizden ödün verecek kararlar almayın.

bunu 27 de değil de başka herhangi bir senede de kişi yaşayabilir. Henüz yaşamamış ya da yaşadıysa da yaşarken düşünmeyi, anlamayı unutmuş adamlar nasıl da kendini belli etmiş. gerçi herkes yaşama aynı şekilde yaklaşmıyor, onlar da kendi içlerinde gayet tutarlılar. neyse.

yaşadığın şeyleri şu an bende 24'te yaşıyorum. huzursuz, mutsuz değilim ama bi' şey var yani...
işimden memnunum, ailemle, arkadaslarımla aram iyi (çok şükür) ama bir şey var...Eski heyecanla, istekle, enerjiyle yaklaşamıyorum hiçbir şeye. Bir şeylerin aynı kalması zaten çok makul bir şey değil ama bu hale evrilmesine de hazır değilmişim galiba.

Evin en küçüğü benim ama o küçüklük sadece anılardan bahsedilirken vurgulanıyor. Artık bir karar alınırken bana da soruluyor, birileri evlilikle ilgili konuşurken annem "hayır daha çok küçük..." diye karşılık vermiyor, birikim yapma konusunda devamlı tavsiyeler veriliyor... Ama ben o kadar büyümedim ki :'( bazı anlar büyüğüm, bazı anlar küçüğüm :'(

öğrenciyken de çalışıyordum ama o zamanın çalışması ile şimdiki farklıymış birbirinden, ne çok enerjim varmış herkese, her şeye. O zaman öncelik okul, sonra iş olduğu için yaşanılanları algılayış birbirinden çok farklıymış ama mevzu tam olarak da o değilmiş, işte böyle bir gariplik var. Çap yapmaya başladım, ikinci sınıfa başlarken. Kendi alanımdan mezun olduktan sonra işe girdim, diğer bölümü biraz aksattım yoğunluktan. Üstümdeki yukarıda anlattığım hali atmak için dedim okula biraz daha ağırlık vereyim, belki daha iyi gelir, okul zamanlarındaki gibi hissederim... Ama o öyle deolmuyormuş... alandan çok memnunum, keyifle de okudum bu zamana kadar ama son 3 dersim öyle bir yük oldu ki... Okuldan bir mesaj dahi görmek istemiyorum şu anda.

Artık anlamam gereken bir şeyler var ama ben anlamamak için her yolu deniyorum... işte tam da bu zamanlarda başını yaslayacak geniş bir omuz isteyince anlıyorsun tüm mevzunun ne olduğunu ahahsjsjd

Şaka şaka, öyle işte...

Ne edebiyat yaptınız aq.
Hiçbir şey değişmeyen yaştır; 25-26 neyse, aynısı.

Sen bir de 35'e gelince gor. Swh.

insan hayatı boyunca ya birden fazla kez ergenlik dönemi geçiriyor ya da ergenlik yaklaşık 20-30 yıl kadar sürüyor belki de bazısında daha uzun sürüyordur. ama tümü ergenlikle ilgili bence, ben öyle adlandırıyorum zira benimki de bok gibi ama eskisinden daha gerekçeli depresifim. eskiden varolmak ruh halimi yokuş aşağı bırakmaya yeterdi şimdilerde istemeyerek var olmanın ve gereksinimlerinin ve bu varoluşun ve de bunun gereksinimlerinin etraftaki insan yüzü görünümlü götlerin amaçsızca zorlaştırması da var.

inanmıyorum. Çünkü yaşamınıza göre her yaşta kriz olabiliyor.

hay sizin kirizinizi de travmanızı da...
ne o götünüz başınız ayrı oynuyo aw.
az omurgalı olunda salaklıklarınızı yok 27 yaş kriziymiş yok orta yaşmış falan bahanesine atmayın.
ayna karşısına geçip deyin ki: "ben malım"....

Son 2 yılınız ondan sonra nasıl birden geçecek zaman boku yediniz aq ehehe.

27 olucam ekimde ama hayattan yemediğim sille kalmadı. Bilmiyorum belkide bu yaş krizi cart curt hikayesindendir.

30'a merdiven dayayıştandır.

33 yaş krizine beklerim. Daha güzel kafası var.

Bunu ben 22 yaşımdayken 27 yaşında olan bi arkadaşımla konuşmuştuk ve şimdi kendim ciddi ciddi yaşıyorum bu krizi.
25 yaşımda hayatımla ilgili önemli kararlar alıp çok büyük bi degişim dönüşümün içine girmiştim. Yaşam tarzı, ruh sağlığı, hayata bakış açısı vs bir çok şeyi kapsayan bir dönüşümdü bu. ilk başlarda zor olsa da zamanla daha keyifli bir hal almaya başladı ama gel gelelim yine bir krizin içinde hissetmeye başladım bu sene.
Sizde de oldu mu ya da oluyor mu, yoksa bir deli ben miyim?
Yetişkinliğe adım atmak, sorumluluk alıp ayaklarının üzerinde durmak iyi hissettiriyor ama sorumsuzca sonunu düşünmeden yaşamayı da çok özlüyorum.
insanlarla takılmak etmek eskisi kadar keyif vermiyor hatta arkadaş kelimesinin bi manası kaldığından bile emin değilim.
Biriyle bakışmak flörtleşmek heyecan vermiyor daha da önemlisi enerjimi buna harcama isteğim yok.
Depresyon gibi gözüküyor ama değil bence çünkü esasında mutluyum.

Sanki önceden sorular sorup cevabını arıyordum sormadıklarımı da zaten çok iyi bildiğimden emindim de şimdi bi şey arıyorum ama ne sorusu belli ne cevabı belli zaten bi bok bildiğim de yok öyle boşlukta süzülüyorum gibi.

okul bitti, askerlik bitti ve iş hayatının artık içindeyiz. o binbir hevesle atanılan kamu kurumunda çalışmak beklendiği gibi mutluluk garantisi getirmiyormuş. yıllarca beklenen, özlenen, hayal edilen günlere geldik ama bir numarasını göremedik henüz. 10 sene geriye dönemiyor muyuz? bu olmadı bir daha deneyeceğim.

Sonraki birkaç yıl böyle geçmeye devam edecek. Aramıza hoşgeldin.

Kriz değil de bunalım demek daha doğru olur.
Ne yediğim yemeğin tadı var ne de eskiden zevk aldığım şeylerin. iş dışında hayatım koca bir sıfır, bir anlamı kalmadı. Önceden var mıydı o da tartışılır. En kötüsü de yıllardır tek sığınağım olan adeta içinde kendimi bulduğum müziğin hayatımdan uzaklaşmaya başlaması. Kitaplardan sinemadan kopuş. Hayatımın ufak zevkleri renkleri soluyor. Gittikçe daha düz, toplumun istediği insan şekline dönüştüğümü farkediyorum. Çocukluğa elveda dedik tatlı hayallere de, gelecek aydınlık görünmüyor bugün ise olabildiğince ekşi. Kartların birbir gittiği kozunun kalmadığını anlamaya başladığın bir yaş. Avunamamak kaynaklı çaresizlik buhranı.

-var mı öyle bi şey orhan abi?
- yok oğlum öyle bi şey, topla topla topla!
olmayan krizdir, miilet krize girecek yer arıyor.

not:27

7 ay sonra gireceğim kriz.ünlü değilim beni etkilemez heralde.

Bu yaşta intihar edenleri çok iyi anladığım bir kriz dönemi.
Artık ne öğrencisinizdir, ne de tam anlamıyla toplumsal bir birey; tutunmaya çalışmaktasınızdır.
Zor bir yaştır. Dönemi bilinçli olarak atlatabilen ne aladır.

Bu buhran dönemini keyifle izlemek isterseniz (bkz: frances ha)

enkazı hala devam edebilir krizdir. dikkat etmek lazım krizi.

başımıza kriz çıkarıp çıkarıp durmayın denilen kriz. erkeklik değil ab ilişkileri sanki, boyuna kriz.

tam göbeğinde olduğum kriz.

Soğuk ve karanlık bir çıkmaz sokakta çıplak ayaklarla yere basmak gibi birşey.Şuan içinde bulunduğum durum.geçmişi ve geleceği devamlı irdeleme süreci.en önemlisi eskisi gibi hayattan tat alamamak.sanırım hayatla iç savaş dönemi

büyük ihtimal evde kalmışların içinde bulunacağı kriz olacaktır.