27 yaş krizi

Kriz değil de bunalım demek daha doğru olur.
Ne yediğim yemeğin tadı var ne de eskiden zevk aldığım şeylerin. iş dışında hayatım koca bir sıfır, bir anlamı kalmadı. Önceden var mıydı o da tartışılır. En kötüsü de yıllardır tek sığınağım olan adeta içinde kendimi bulduğum müziğin hayatımdan uzaklaşmaya başlaması. Kitaplardan sinemadan kopuş. Hayatımın ufak zevkleri renkleri soluyor. Gittikçe daha düz, toplumun istediği insan şekline dönüştüğümü farkediyorum. Çocukluğa elveda dedik tatlı hayallere de, gelecek aydınlık görünmüyor bugün ise olabildiğince ekşi. Kartların birbir gittiği kozunun kalmadığını anlamaya başladığın bir yaş. Avunamamak kaynaklı çaresizlik buhranı.