ben bu yazıyı öylesine yazdım

sonsuz sandığım tüm mutluluklar birer birer beni terkettikçe hep tükeniyorum sandım. ama her seferinde çok az bir parçam kendini kurtardı ve beni yeniden büyüttü. akıllanmayan kalbim ise her seferinde yine büyük şansını yakaladığını sanıp sığınağından çıkıp kendini yine ateşe atmaya devam etti. benim hiç bir zerremi yakmayacağına emin olduğumu sandığım tek kişiye ise kendini her seferinde kurtaran parçamı da verdim. şimdi o da onun ellerinde ufalanıp gitti.