ben bu yazıyı dünyaya yazdım

Daha yolun başında mıyım? bilmem. “Bir saat sonrası için bile garanti altındasınız” diye bir ibare yapıştırılmamış üstüme. olaya mantık çerçevesinde bakacak olursak evet yolun mühim yıllarındayım. Her yaşın bir güzelliği elbet vardır, elbette 50 yaşında kendi sebze ve meyvelerimi kendim yetiştirmem daha cazip gelecek.

Çok insan tanıdım, tanıyacağım. Daha nice sıfatlar beni mutlu/rahatsız edecek. Bunlar bana bir şey katıyorsa yine ne mutlu onlara ve bana. Hayatta kalmam kimin için mühimse bu insanlara kucak dolusu sevgiler. Herkes içinde iyilik, güzellik.

Üzülmemek elde değil.
insanoğlunun kendi elleriyle yaşadığı toprakları talan etmesine, betonun rehavetine kapılıp toprağı unutmasına, binlerce yıl geçmesine rağmen hala bir insanın bir insanı renginden ötürü ötekileştirmesine, gökyüzüne bakmak yerine ekranlarda manzara izlemesine üzülmemek elde değil.

Yine de dünyayı kurtarsa kurtarsa iyilik kurtarır.
Açlıktan ölüm olmadığında kurtulur belki de dünya. Düşünün aç kalarak.. bir insanın karnı acıkıyor ve yiyecek bulamıyor. Bu kahvaltı içinde böyle, öğle yemeği içinde, akşam, ertesi gün kahvaltı, öğle yemeği... günlerce ve belki de haftalarca. Şu yazıyı okuyabilme lüksüne sahip bir yazar eğer grev yapmadıysa imkansızlıklardan ötürü maksimum bir-iki günden fazla aç kaldığını zannetmiyorum.

Biz nereden bileceğiz değil mi ? Hiç kolum kopmadı. Tek kol ile bir hayat nasıl ikame ettirilir bilmem. Hiç sağır olmadım. Annemin sesini duymadan, dinlemekten en keyif aldığım şarkıları dinlemeden bir hayat nasıl ikame ettirilir inanın hiç bilmem. Bildiğim şey şanslı olduğum. Tüm duyu organlarımı sağlıklı bir şekilde kullanabiliyorum. Karnımı doyurup hayatımı sağlıklı bir şekilde sürdürebiliyorum. Bunun için Allah’a sonsuz şükürler olsun. Bu nimetlerden yoksun insanlarda tez zamanda en güzellerini bulsun.

Muhakemesiz bir hayat düşünemiyorum. Bir insan sorgusuz sualsiz nasıl yaşar bunu da hiç bilmiyorum. Biliyorum ki ne kadar sorgularsak o kadar çok çözeceğiz. Sorgulayarak, çözerek güzellik gelecek ve böyle kurtulacak dünya diye düşünüyorum. Düşündüğümle kalmam beni ne yıldırıyor ne de yalnız hissettiriyor. Biliyorum ki ister 30 km ötede ister 3 bin kilometre sınırlar ötesinde benim gibi düşünen, üzülen insanlar var. iyi ki varlar.

“Dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak her şey.”