hayatımın prime dönemi ünv yılları değil ama, şöyle 2-3 günlüğüne o yıllara dönmeye hayır demezdim.
olm akdeniz ünv kampüs içindeki mekanlarda alkol satılıyordu ve alkol tüketiyorduk biz bildiğin.
şimdiki arkadaşlara yalan gelir.
Benim için Çok kolay günler değildi. Hem Okuyup hem çalışmak kolay bir iş değil… mesela gece taksiye çıktığım için bazen derslerde uyukladığımı, hoca (profesör daha doğrusu) tarafından amfide alay konusu olduğumu bilirim.
Ya bundan bahsetmekten hoşlanmıyorum ama üniversite dönemindeyken benim borderline bir ilişki profilim vardı. Sırf sorun çıkmasın diye ikili ilişkilerimde, sosyal hayatımda hep kendimden taviz vermişim şu an fark ediyorum. Ayrıyeten üniversite hayatımın iki senesi Pandemi ile geçti. Bir halt anlamadım yani ben üniversite döneminden.
arada özlüyorum yalan yok. fakat şimdiki maddi özgürlüğüme ve olgunluğuma değişmem. bu zamanda öğrenci mi olunur. ortama baksana. pakistan’dan hallice.
Güzel yıllardı sabahtan akşama kadar Kart oynardık çayına. Fakirdik tabi çaydan başka bir şey ısmarlayamazdık. Langırt ve masa tenisi de favori aktivitemizdi. Havalar ısınınca hiç TANIMADIĞIMIZ insanlarla voleybol oynardık, böylece herkes ile tanışrdık. Arada bir arkadaşın getirdiği mentollü sigarayı 3 4 kişi dönerdik.
Sınav stresi, gelecek kaygısı, parasızlık, benim gibi ailenizin yanında okuduysanız 22den itibaren evi hapis gibi görme, fakültede fişlemeler vs. ben hiç özlemiyorum.
Okulda hayatımın aşkını bulsaydım, arada arabamla gitseydim, hocalarla samimiyet kursaydım vs. Emin olun en çok ben özlerdim.
