çirkinlik doğanın insana verebildiği en büyük hediyedir değerini bilene. diğer insanlar sana pek yaklaşmazlar, kafan rahattır, yaklaşırlarsa da fiziksel çekiciliğin için değil daha kayda değer nedenlerle yaklaşırlar. sözün özü çirkin olmak güzel şey.
"samet çehresizdi, acısı derinine inmişti. bir gün çok güzel bir kadın kadın çok çirkinsin diye anlatır dururdu. bunların hayattan aldığı bir öc vardı. samet hayattan çehresizliğin öcünü alıyordu."
“çirkin biri olmak” başlığı aslında ne kadar yüzeysel bir bakışı yansıtıyor. insanın asıl çirkinliği, aynada değil; davranışlarında, düşüncelerinde ve ahlakında ortaya çıkar.
güzellik dediğimiz şey geçici bir kabuktur. zamanla solan, değişen, hatta çoğu zaman yanıltıcı bir görüntüden ibarettir. ama kişiliğin güzelliği kalıcıdır. nazik olmak, empati kurabilmek, iyi niyetli olmak… işte bunlar insanı gerçekten güzel yapan özelliklerdir.
çirkinlik ise, dış görünüşte değil; kibirde, bencillikte, sevgisizlikte saklıdır. sonuçta, fiziksel güzellik hayranlık uyandırabilir ama karakter güzelliği saygı ve sevgi uyandırır. ikincisi olmadan birincisi hiçbir anlam taşımaz.
--spoiler--
ikincisi olmadan birincisi hiçbir anlam taşımaz.
--spoiler--
çok afedersiniz de bok taşımaz (yukarıdaki yazarla alakalı söylemiyorum, genel konuşuyorum yanlış anlamasın lütfen), haberlerdeki şehit cenazelerinde bile sadece güzel ve tatlı olan şehit çocukları kameralara yansır diğerlerini göstermezler.
