ben yasama icgudusu fazla guclu biri degilim.
neden boyleyim bilmiyorum.
sanırım cok intihar vakalarıyla, olumlerle, vefatlarla ic ice bir genclik gecirdim.
sonuc bu oldu.
bir de eskiden psikolojij sorunlarım da vardı. soyle ki dunya cok ustume geliyordu, kaldıramıyordum.
velhasılı yasamak durumundayız canlar.
biliyorum hayat zor, bazen bana da asırı zor geliyor ve bazen kaldıramayacgın kadar fazla yuk yukluyor, bunu da biliyorum, bana da oluyor, ama yasamak bizim odevimiz.
hepimizin kendimize, ailemize, cevremize ve dunyamıza sorumluluklarımız var.
ve bakma sen, dunya guzel bir yer. abinin sana "gel sana bir kavurma pilav ısmariliyim gulmekicinyaratılmıs" demesi bile yasama sebebi. -en cok sevdigim yemektir ve abim bunu beni onemseyip biliyor, sundan evla bi mutluluk var mı?-
bu aksam hepiniz bana söz verin abilerim ablalarım kardeslerim,
hayat ne getirirse getirsin biz pes etmicez.
cunku bi ablanın pide, bi abinin kavurma pialv ısmarlaytıp gel buraya kerata deme ihtimali hep var:)
(bkz: yaşamaya dair)
BÜYÜK BiR CiDDiYETLE YASAYACAKSIN
BiR SiNCAP GiBi MESELA,
YANI, YASAMIN DIŞINDA VE ÖTESiNDE HiÇBiR ŞEY BEKLEMEDEN
YANI, BÜTÜN iŞiN GÜCÜN YASAMAK OLACAK.
