Depresyon. işten geldim azıcık uyudum bir baktım ev ahalisinden bazıları flörtleriyle buluşmaya gitmiş. Kimisi başka yere...
ben bu duyguyu küçükken de yaşamıştım
Pazar sabahı erken uyanıp 3 saat Sagopa dinledim. Ortaokul, lise yılları gibi hissetmeye başladım.
ilk başta suya kanar gibi kandım, sözlerine inandım herkesin kalpten, çok içten...
Anlamsızlığın bile anlamını yitirdiği şu günlerde günlük kaygılarımıza tutunmak bile bir yaşam belirtisi olmuş. O kadar yorgun ve çaresiz hissediyorum ki kendimi. Birkaç saniyede yiten hayatlar için yapabilecek hiçbir şeyimizin olmaması. En çok da ne koyuyor biliyor musun? Bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Hayat hep öncesi ve sonrası şeklinde ifade edilecek. Ve hiçbir zaman , zaman herşeyin ilacı olsa da o içten mutluluk gözlerden yansımayacak.
