benim en kotu ozelligim her seyi kisisel algılamam ki butun kisisel gelisim kitapları hicbir seyi kisisel algılamayın diyor.
bu konuda yıllardır kendimi gelistiremiyorum.
atıyorum garson benim yemegimi cok gec getirir, ben bunu ufak bir aksilik olarak gormem, bana yapılmıs kasti bir sey olarak gorurum.
mesela son bir bucuk senede 3 is degistirdim. ikisinde tacize ugradım. gunlerdir bunun arka planında ne vardı? buyuk resim ne diye dusunuyorum. halbuki is yerinde tacize ugramak maalesef basa gelebilecek bi sey gunluk hayatta.
ben hep boyle bi seyleri bana sahsi yapıldı diye algılıyorum. ve hep her olayda arka planında ne var, neye hizmet ediyor diye senaryolar uretiyorum.
Erteleme hastalığı ve buna bağlı olarak her şeyi son dakikaya bırakmak. Üniversite sınavına son iki ay, kpss’ye bir ay kadar çalıştım bu nedenle fjdj. Hiçbir zaman fecaatle sonuçlanmadığından kendimi düzeltemedim sanırım ama Hayatta plan program gerektiren çok şey var ve ben maalesef o konularda berbatım…
insanların gülen yüzüne çabuk kanıyorum. Geçen yıl sorun yaşadığım bir arkadaşım vardı. Bu sene bir şey olmamış gibi her gün konuşuyoruz çay içiyoruz vs.
Dün yaşlı bir teyze dağdan nane,kekik, sumak, reyhan toplamış paketlemisler onları satıyor. Teyze kendine çaydanlık alacakmış. Bende sandım ki kadın ihtiyaç şahidi hani destek olayım diye bir kaç paket sipariş verdim. Akşam aldım paketleri neyse kadın arkamdan ne dese beğenirsiniz arkadaşına "annem bana nasıl kızdı niye en son bana haber veriyorsun diye sumak istiyormus en son sumağı da sütlüye verdim" sanki zorla almış gibi hissettim. insanların dedikleriyle yaptıkları birbirlerini tutmuyor ve ben bu ikiyüzlülüğe bir türlü alışamadım.
