askerde götçü ibnelerin aramızda olmayacak olması nedeniyle doğru bir uygulama. şaka bir yana böyle bir şeyin uygulanabilmesi için öncelikle daha önce askerliğini yapmış kimselere tazminat ödemesi yapmayı göze almak gerekir. yoksa tamamen adaletsiz bir uygulamadır.
Son dönemde ortaya çıkmış insan hakları adı altında dayatılmaya çalışılan bir durum.
Artık dayanamadım bende bişeyler yazmak istedim.
Mantıklı yönleri de var, mantıksız da. Askerliğini yapanlar haliyle bizim vicdanımız yokmuydu diye sorcaklar. Bir yandan da şöyle bi soru var aklımda aslında, avrupanın gelişmiş bir çok ülkesinde askerlik zorunluluk değildir. e ozaman onlar mı hatalı biz mi? yani bi savaş çıksa onlar ülkelerini koruyamayacaklar mı?
Bedelli için ise, parayı veren düdüğü çalar diyorlar. Tamam parası olan için iyi fırsat diyelim. e ozaman universite okuyan la okumayan arasında ki farkı ne yapcaksınız? biri 15 ay gidiyor diğeri 5 ay. Türkiye'de universite okumak okadar kolaylaştı ki biraz paran varsa hemen okursun. bu da aynı kapıya çıkmıyor mu?
En mantıklı çöüzmlerden biri, belli bir eğitim seviyesine gelmiş, belli noktalarda önemli yerler edinmiş insanların askerlik konusunda yükümlülükleri biraz değiştirilmelidir.
Basit bir örnek olarak, yurt dısında çalışmış, yada yüksek öğrenimini yapmış bir insan için 1 ay temel askerlik eğitimi verilip bitirlmesi gerekir. ki 5 ay çok uzun bir dönem ve tam bir engeldir.!
- Ben, vicdani reti reddeden, vatanım için, çoğu aklî dengesi yerinde olmayan türlü insan tarafından, şahsıma hakaret edilerek, hayatımın en önemli kısmının boşu boşuna harcanmasını, itilip kakılmayı, psikolojimin yerle bir olmasını, kurulu bütün düzenimin bozulmasını; orada yaptığım on işten birinin vatan savunmasına dahil olup, geri kalan dokuzunun şaibeli olmasını, bir dinî inancım olup olmasına bakılmaksızın üstlerime tapınmayı, yeri geldiğinde dominus-slave ilişkisi kurmayı seve seve kabul ediyorum.
Ayrıca bu yasanın çıkması için aihm'nin şart koşması mı gerekiyordu?, illa dışarıdan birinin müdehalesi şart mıydı? Neden kendi kendimize yapamadık bunca senedir o da ayrı iç acısı durum.
bu vatan için canını vermiş binlerce insanı düşünüp onlara üzüldüğünü söyleyen bir vicdanın sesi olmadığından eminim.
gençliğinin baharında vatan borcu adı altında baba ocağından alınıp anasının içine ateşi kendisini ise toprak altına veren bu düzen içerisinde hangi vicdanı ret ?
vicdani ret konusunda öncü ülkelere bir bak ,almanya danimarka belçika, acaba hangisi işgal altında kalmış ? acaba hangisi vatanlarını kan üstüne kurmuş ? o ülkelerin toplumuna özgü bir durum olabilir veya 72 milletten oluşan kuruluşu kağıt üzerinde olan bir amerika da durum uygun olabilir ama bayrağının rengini vatanı kurmak üzere canını veren kanını akıtan insanlarımızdan alan bir ülkede vicdani ret ten bahsetmek vicdansızlıktır.
yarın ülken işgal edilirse düşmana ben vicdanen bu duruma itiraz ediyorum dersin, oda tamam kardeş sen şöyle ayrıl der zanneden zihniyet sahipleri, bizlerde o askerde mutluluk içinde zaman geçirmedik, anamızdan sevdiğimizden işimizden uzakta kimimiz 5 ay kimimiz 15 ay uzak kaldı, askeri sistemin mantıksızlıklarını bizde görüyoruz ama çözüm askerliği adam gibi bir hale getirmek vicdani ret gibi düzenbazlıkla atlatmak değil.
son olarak eşcinselim deyip askere gitmeyen adama vicdani retçiden çok daha fazla saygım var, kaldı ki bazı eşcinseller bile sessizce askerliğini yaparken ruhen ibnelik ile çoğunluğun yaptığından kaçmak ne kadar şereflice ?
bu kadar tantana yapıldığında kendimi liechtenstein vatandaşı sanmama sebep olan... sanırsın kendi içinde hiç terör sorunu yok, henüz 90 yıl önce bir sürü devletle toprağını korumak için savaşmamış, halen günümüzde bütün ülkelerin düşman gözüyle baktığı bir ülkede değiliz, halen günümüzde askerimiz ölmüyor, şehit anaları, babaları ağlamıyor da utanmadan bu mevzu konuşulabiliyor...
neyse fazla uzatmadan denilecek şey belli;
liechtenstein değilsen, terörü bitiremediysen, dışarıda ve içeride düşmanların varsa bu mevzuyu konuşamazsın! bu kadar basit...
Bugün bir vicdani retçinin ne halde olduğunu görmek ve esas korkağın devlet olduğunu anlamak oldukça basittir.inan süver bir vicdani retçi olarak şu an ve tutuklu olduğu her an işkence görmekte tecrit edilmekte kötü muamele görmektedir.''23 temmuz 2001 yılından bu yana ısrarla ve inatla asker edilmek isteniyorum. oysa ben 3 çocuk babası, inşaat işçisi, kimsenin tavuğuna kış, kimsenin de kedisine pisi pisi etmemiş, bilerek ince belli karakarıncayı incitmemiş, hep güçsüzden, hep kaybedenden yana olmuş (futbolda bile hep küme düşme tehlikesinde olan takımları tutmuş, asla kimseye hükmetme derdinde olmayan, aynı zamanda kimsenin de emrine girmeyen, yalnız doğmuş, yalnız gömüleceğini bilen, buna göre yaşamak isteyen biriyim." dediği için inan Süver ölmek,öldürmek,emretmek,emredilmek istemediği için bütün bu durumlar yaşatılıyor ona. inan ise direniyor.Şimdi kim korkak;kendi çıkarları için insanları katil yapan,tektipleştiren,beyinsizleştiren dediklerini yapmayanı öldüren,hapseden,işkence eden,yalnızlaştıran,faili meçhul eden devlet mi yoksa aklına,vicdanına sığmadığı için reddeden vicdani retçi mi ?
her Türk asker doğardı bir zamanlar Anadoluda, anneler askere çocuklarını gönderirken ellerine kınalar yakardı, eli kınalı gençlerimiz şehit olmak hayelleri kurarlardı. bu ülkede artık ordu millet diye bir şey söz konusu değildir.
şimdi, bahçeli'nin kükreyişlerinden zamanında insanlarımız yaptı sen de yapacaksın mantığından başka bir şey bu. öncelikle bunu değerleyelim. vicdani ret, nevi şahsına münhasır bir hak. evrensel kriterler içinde, insancıllıktan uzaklaşmamış bünyelerin fikirsel altyapıyla desteklediği bir olgu. askerlik kurumu içinde yer almayı reddetmek. hani atıp tutup o zaman bunlar vatan hainidirler mantığı bireysel özgürlükler babında baktığımızda elde kalır. nevi şahsına münhasırlıktan kastım bu! türkiye'de anayasal bir hak olarak görülmemesi ayrı konudur da benim aklıma gelen bu hakkın olması gerekliliğinden de öte, toplum içindeki yapmış- yapmamış dayatısının bir nevi ötekileştirmeyle vuku bulup toplumsal baskı çerçevesinde yeni bir sınıf yaratacağı realitesi. yani devlet eliyle fişlenmek, sosyal çevrede ötekileştirilmek gibi sosyal argümanlar işin içe sinmeyen tarafları. değişik bir sınıf vicdani retin onaylanmasından sonra söz konusu olabilir. çünkü biz toplum olarak askerlik anılarımızla insanları bezdirmeyi, anlattıkça anlatmayı seven insanlarız. bunu bir övünme eşiği olarak aktarıyoruz. dilimizde tüy bitiyor, ama seviyoruz bu işi. askerliğini yapmayanlara kız vermediğimiz gibi ortaya çıkabilecek küçümsemelerin/ hor görülmelerinde düşünülüp tartılması gerekiyor.
ne demiştik kişi askerlik kurumunda yer almayı redderek (bunu da kendince aklı selim argümanlara dayandırarak)özgürlüğü babında böyle bir karar alabilir. bu toplumsal dayatıları, baskı şekillerini de aşan bir özgürlük anlayışıdır. burada vicdani retle askerliğini yapmayan insanların devlete hizmeti kamu görevlisi olarak yapabilmeleri akla yatkın bir önerme. kendi bölümünce ilgili olduğu branş babında devlete hizmet verilmeli ve kişiler bu zorlama duygusundan arındırılmalıdır. en kritik nokta toplumsal dayatı şekillerinden öte, devlet eliyle fişlenmek. ileride devlet işlerinde bu mevzudan doğan sıkıntılar yaşamak ve yaşatmak...
bunlara bir çözüm yaratabilirsek, vicdani ret bir insanlık meselesi olarak özgürlük ritüelinden doğan olması gereken bir haktır. bundan önce, vicdani ret başlığında yazmamışta olsam derdimi vicdani retle ilintili diğer başlıklarda yansıttığımı düşünüyorum. burada terörden bağımsız bir insanlık hakkı olduğunun altını çizmiştim. bunların altına gene imzamı atarım. fakat bu vicdani retle oluşabilecek yeni sınıf oluşumu, devlet eliyle fişlenmek ve kamu hizmetinin ayrıntılarının şekillenmesi lazım. yoksa yüzeysel kalır bu derin konu!
''askerlik kurumu dışında da devlete rahatlıkla hizmet edilebileceği unutulmamalı! hem de istediği hakim olduğu dalda, zorlama olmadan.'' altını koyu kalemle çizelim şöyle.
avrupada bir çok ülkede yoktur. asil türk milletine yakışan gidip adam gibi askerliğini yapmaktır. 3-5 kötü komutan yüzünden ordusuna sövmemektir, yaptığı askerliği komutanlar için değil ecdad'a borçlu olduğu vatan için yapmalıdır. böyle her yandan düşmanların üstümüze geldiği günlerde asil türk ordusu engelleyici ve püskürtücü tek güç olacaktır. bu ordu gücünü asil müslüman-türk milletinden almaktadır.
askere giden herkesi elinde silah dağda savaşıyor zanneden korkak tiplerin sarıldığı hede dir.
evet profesyonel orduya geçilsin, evet mesleklerde bölümlerde düzenleme getirilsin, ordu sadece savaşanlardan oluşmuyor, bunun yemekhanesi var muhaberesi var temizliği var evrak işleri var, var da var herkes uzmanlığı dahilinde orduya ve ülkeye hizmet vermeli, herkes o ünifomayı giyip o hizmete dahil olmalı o yada bu şekilde.
ancak bizim beyefendiler hiyerarşiye ve emir almaya da karşıymışlar, neymiş emir almak istemiyorlarmış neymiş üniforma giymek istemiyorlarmış, sanki sivil hayatta patronlarından emir almıyorlar, sanki orada hiyerearji yok, müdürlerinin patronlarının kaşısında da böyle konuşabiliyorlarmı acaba merak ediyoruz. ve emin olun yarın öbür gün o kamu hizmetine de karşı geleceklerdir.
çok garip bir duruma sebebiyet verebilecek uygulama olur, şöyle ki vicdani red gereği askerlik yapmak istemeyenler var ise, askerlik yapanların "ölümden" ve "öldürmekten" yana olduğu gibi saçma bir anlayışa da sebebiyet verebilme potansiyeli var. askerlik sadece adam öldürmeye indirgenebilecek bir şey değil, savunma amaçlı da bir şey.
Bunun yerine askerliğin gönüllü yapılması daha mantıklı.
bu dünyada askerlik yapılmasına, orduların kurulmasına gerek olmasaydı çok güzel olurdu. bunun için ise her ülkenin aynı anda askerlikten, ordudan vazgeçmesi gerekir. ne olur? harika olur. peki olacak mı? bilmem olacak mı? insanlığın ellerinde olan bir şey.
vicdani red gayet insani bir uygulama evet. ama ortada olan gerçekleri de görmemezlikten geliyorsak hala biraz insani olayım ama dünya aynen böyle savaşlara devam etsin umrumda olmaz tavrı devam edecekse ne anladık bu işten? samimi bir uygulama olacaksa uygulansın, hakkıyla uygulansın.
şu günümüzde, şu tarihimizle söz konusu "olmaması gereken" konudur.
bir ülke var tarihi kanlı savaşlarla, dış güçlerin provokasyonları ile bölücükle ve her daim toprak kaybı tehlikesi ile geçmiş. hala da geçiyor olan.
teröristlerin otobüs dolusu insanı taraması, hamile öldürmesi, mühendis kaçırması.
hergün onlarca askeri şehit edilmesi.
biz, refah düzeyi en yüksek, iç güvenliği tertemiz bir ülkede yaşamıyoruz. yeni zellanda değil burası. haliyle böyle bir ortamda askerlik görevine, en azından (o günleri görmeyelim) olası bir savaş durumunda silah tutmasını öğrenmeye rest çekmek, aslında bu ülkenin topraklarına, birliğine, güvenliğine ve refahına rest çekmektir.
-ama birçok ülkede bu vaaarrrreeeeğğğğğ
-o ülkelerin hangisi bir çanakkale savaşı görmüş?
-hangisi ya da şuan terör laneti ile uğraşıyor?
-hangisi bu denli dış güç kıskacına alınmış?
-hangisinde bu kadar hain var? vatan haini, ordu haini, millet haini?
öncelikler önemlidir. özgürlükler, ülkenin geleceği için, bütünlüğü için, ohal durumlarında kısıtlanabilir. kuvayi milliyciler ben savaşa karşıyım deyip asker evladına erzak götürmeyi red etmedi heyhat! kendine gel!
senin okumuşların, doktorların kaçırılsın, öldürülsün, sınırlarına tecavüz edilsin ve toprağına özerklik getirilmek istensin ve şiddet ile yapılmaya çalışılsın, sen oturduğun yerden klavye delikanlılığı yap, eline megafonu al ben askere sıkılan kurşunun, kardeşime sıkılan kurşunun intikamına rest çekiyorum de!
bu ülke bu belalardan kurtulsun, bilim muazzam ilerlemiş olsun, refah düzeyimiz uçsun, her yerimizden para fışkırsın, milli gelirimiz yükselsin, huzura kavuşalım, sonra ben askerlik özgürlüğü istiyorum de. onu da usulce de. çemkirmeden, propaganda yapmadan. aksi halde şu ülkede bilime destek olunmuyor deyip siktir olup giden bilimadamları kadar vatan haini ilan edilebilirsin dikkat et. beyin göçü, kabil hainliği. vicdani ret, kabil hainliği.
savaşların topla tüfekle yapıldığı dönemler çoktan geçti. Senin yarım milyon askerin olsa ne yazar, olmasa ne? Savaşlar artık nükleer güce bakıyor, asker gücüne değil. Bu biiir...
ikincisi bu ülkede neyin vicdanını bize sormuşlarda, şimdi askerlik vicdanını sorguluyoruz? Bunlar, ab uyum yasaları... kimsenin bizi siklediği yok aslında işin açıkçası. Gelelim vicdanımıza bu zamana kadar soran olmadıya neyse...
bu insan hakkı, güzel bir şeye benziyor ama bu askerlik yapmışları, şehitleri "niyazi" yerine koymak sayılmaz mı? Bakın buraya yazıyorum. Bu vicdani red olayı bayağı karıştıracak ortalığı ayrıca hükümet bunu yürürlüğe koyarsa askerlik yapanlara gururla değil enayi gözüyle bakarlar. Hadi çık bakalım işin içinden. Adalet bakanı kendi bile anlatamadı tam olarak daha da bir şey demiyorum.
askerlikte mantıklı olan da budur. askerliğimi kıbrıs magosa' da denizci olarak yaptım. kısa süreli de olsa -toplama kamplarında- karacı arkadaşlarla görüşme fırsatımız da oldu. az çok onların karşılaştığı zorlukları da biliyorum. biz denizciler, karacılara nispeten daha hafif bir askerlik süreci geçiririz. bu sebepten bir çok karacı da bizim askerlik yapmadığımız görüşündedir. ancak kıbrıs magosa gibi bir yerde bile, sırf yapmak zorunda olduğu için askerlik yapan adamlar tanıdım. böyle kendine faydası olamayacak tiplerden, vatana faydalı olmasını beklemek bana göre saçma. gözlemlediğim kadarıyla bu gibi tipler depresif kişilerdir ve bu tutumları çevresindeki diğer tüm askerleri de etkiler. bunun yanında annesi yaşlı ve babası yatalak olan birinin asker ocağına istemeyerek geldiğine de şahit oldum. geldiğine bin pişmandı çünkü evinde anne ve babasına bakacak kimse kalmamıştı, tek çocuktu. askerliğinin son üç ayına girmiş olmasına rağmen ciddi bir adaptasyon sorunu yaşıyordu. görevine veremiyordu kendisini. uzun lafın kısası askerliğin vatan için gerekli olduğu ama kişisel olarak zorunlu olmaması gerektiği kanısındayım. ayrıca ortak bilinç düzeyinde olabilmemiz için de üniversite mezunları alınmalı askere. bence belirli süre zarfında belirli zaman aralıklarıyla gönüllüler arasından seçilmeli bu kişiler. kıbrıs' ta belirli sürelerle ve belli bir para karşılığında görevlerini seve seve yapan mücahit askerler var mesela. bu noktada zorla getirilen birinin verimiyle, kendi hür iradesiyle askerlik yapan birinin verimi kıyaslanamaz bile.
kesinlikle ve kati suretle desteklediğim olaydır.
lütfen azcık mental olun lütfen.
bu bir hükümet açığıdır.
yıllardan beri süregelen. neden iş hayatına atılacak bir adamın hayatından ömründen 1 yıl veya küsürü neyse çalınır neden?
bu göreve gönül vermek isteyen adamlara kapılarını açarsın sonuna kadar gider yaparlar.
eskidi artık o milliyetçilik naraları.
uyanın türkiye...
ananız babanız veya birileri sizi bu yaşlara getirene kadar neler çekiyor neler?
ve sen sırf milli görev diye birilerinin zoruyla asker oluyorsun.
noluyor sonra.
kendini bilmezin arkasında, oyunun tezgahında kimlerin olduğunu bilmeyen bir deyyusun sözde özgürlük kurşununa denk gelip ölüyorsun...
ö-lü-yor-sun...
bunu kavrayın sadece; ölümden bahsediyorum.
ne için vatan için.
kim için baştakilerin bürokrasi oyunları için.
kim için amerika için.
kim için bir kesim cahilin bayrak sevdası için.
bu dünya da ölümden daha mühim ne var hocam ne?
lütfen vatan sevdası bayrak demeyin artık sulh savaştı falandı fıstıktı yalan oldu.
devir soğuk savaşın devri bu arada ölenler afedersiniz ama bok yoluna gitti.
soluduğun oksijenden bile vergi almaya cürret edecek kadar pervasız bir hükümetin askeri olmakta neymiş, peh anasını.
sizin canınız çok değersiz ucuz.
bu hayatın bir ikincisi yok!
asıl korkutucu olan olayın suistimal edilmesi. gün gelirde tsk asker bulamazsa ozaman gör ülkeyi. eğer vicdani ret yürürlüğe girerse devlet hertürlü suistimale karşı tedbirlerini en iyi şekilde almalıdır. askere gitmek istemeyenlere daha farklı yaptırımlar uygulamalıdır.
yıllardır türkiye cumhuriyeti yasalarından şikayetçi olan ve her fırsatta medeni kanun ve anayasa gibi hadiselerin avrupadan devşirilmesinden dolayı rahatsızlığını dile getiren bünyeler, konu vicdani ret' olunca; avrupa ülkeleri yasalarından faydalanacak olan savunma bakanlığının bu uygulaması için gıklarını çıkartmamaktadırlar. sanırım bunada ironi deniyor.
bu konuyla ilgili argümanların "öldürmek istememe" üzerine kurulmuş olması garibime gidiyor. ne amına koyim gidenler çok mu seviyor adam öldürmeyi yani? dürüst olun da iki yatıp sürünmek zor geliyor deyin efendi efendi. insanları töhmet altında bırakmayın.
